Gáfnaljósið Sirrý tekur þátt í ógeðinu

Sólveig Anna skrifar: Enn og aftur er viðbjóðslegur áróður um mig og Eflingu borinn inn á heimili fólks með Fréttablaðinu. Nú hefur gáfnaljósið Sirrý Hallgrímsdóttir ákveðið að taka þátt í ógeðinu með því að taka undir lygarnar og þvaðrið úr fólki sem þolir ekki að verka og láglaunafólk krefjist þess að vera metið að verðleikum í íslensku samfélagi.

Þessi fyrirlitlega manneskja ásakar mig um óheiðarleika og glæpaeðli. Í raun er hún að ásaka mig um þjófnað; að hin raunverulega ástæða fyrir því að ég hafi gefið kost á mér sem formaður Eflingar hafi verið til að svíkja og pretta og stela. Það er ótrúlegt að þurfa að sitja undir uppspuna og deleríngum í fólki með skerta siðferðiskennd, en ég segi aftur: Hér fáum við ótrúlegt tækifæri til að upplifa hvernig borgarastéttin tjúllast þegar að henni er sótt og þegar fólk ákveður að hætta að bugta sig og beygja fyrir mannfjandsamlegum efnahagslögmálum hennar.

Allt um hið sanna eðli þess sem skrifar opinberast í soranum:
Viljinn til að ljúga, viljinn til að hræða, viljinn til að leita allra leiða til að sabótera baráttu fólks fyrir efnahagslegu réttlæti. Og viljinn til að notast við þetta ógeðslega og ódýra bragð fólks sem einskis svífst:
Að reyna að etja saman stétt verka og láglaunafólks og þeim háskólamenntuðu í samfélaginu með því að draga ljósmæður inn í aumkunarvert skítkastið, með því að ganga út frá því að ljósmæður muni ekki standa með fólki sem ekki hefur háskólamenntun þegar það krefst þess að hér verði byggt upp gott og öruggt húsnæðiskerfi, að hér verði skattbyrðinni létt af lágtekjuhópunum, að hér fái fólk laun sem duga til að lifa mannsæmandi tilveru.

Ég fullyrði: Ljósmæður, eins og annað eðlilegt fólk með eðlilega siðferðiskennd í íslensku samfélagi, munu standa með okkur í baráttunni. Af því að þær, eins og allt eðlilega innréttað fólk, gera sér grein fyrir því að gott og mannvænt samfélag byggist upp á því að fólk hafi það gott, að fólk lifi við öryggi, að fólk sleppi við vinnu-þrælkun (sem er staðan eins og hún er fyrir það fólk sem getur ekki lifað af dagvinnulaunum sínum og þarf því að vera í aukavinnu og yfirvinnu og þriðju vinnu) og að fólk þurfi ekki að sætta sig það að hér sé heilbrigðiskerfið niðurskorið og velferðarkerfið svelt svo að auðstéttin, vinir Sirrýar, geti áfram komið sér undan því að taka þátt í því að reka samfélag, geti haldið áfram að senda peninga í skattaskjól, geti haldið áfram að skipta krónueignum í erlendan gjaldeyri og með því að fella gengi krónunnar og svo mætti lengi lengi lengi telja.

Í alvöru talað: hvernig dirfist þessi kona að reyna að ata mig aur? Hvernig dirfist hún að reyna að hræða fólk sem starfar á íslenskum vinnumarkaði til hlýðni? Hvernig dirfist hún að reyna að láta eins og ég hafi gerst sek um einhvern glæp?

Ég ætla sjálf að svara. Sennilegasta útskýringin er sú í þeirri veröld sem hún byggir, þeirri veröld sem félagar hennar byggja þykir ekkert sjálfsagðara en að ásælast sjóði og gera hvað sem er til að komast að þeim. Í þeirri veröld þykir ekkert sjálfsagðara en að láta fégræðgina stýra öllum sínum gjörðum. Í þeirri veröld þykir ekkert tiltökumál að stunda fyrirtækjagripdeildir, skattsvik, fjárplógsstarfsemi og síðast en ekki síst þykir í þeirri veröld ekkert sjálfsagðar en að kokka upp eitt stórfenglegasta bankahrun mannkynssögunnar með einbeittum brotavilja og einbeittu skeytingarleysi fyrir hagsmunum almennings.

Sirrý mun eflaust aldrei skilja að fólk geri hluti vegna einhvers annars en gróðamöguleikanna og fégræðginnar. Hún mun eflaust aldrei skilja að réttlætiskennd og löngum í að fá að vera eitthvað annað og meira en vinnuafl á útsöluverði geti stýrt gjörðum fólks. Hún mun eflaust aldrei skilja að nýfrjálshyggjan, hugmyndafræðin sem hún aðhyllist, veki andstyggð hjá fólki sem hefur verið neytt til að lifa við hennar grimmu og mannfjandsamlegu lögmál. Hún mun aldrei skilja þá tilfinningu sem fylgir því að lifa og starfa í áratug á íslenskum vinnumarkaði þar sem þú veist að hin smánarlegu laun sem þú færð lögð inn á heimabankann þinn munu aldrei nokkurn tímann duga til þess að sjá fyrir þér og börnum þínum. Hún mun aldrei skilja þessa tilfinningu af því hún er ófær um að setja sig í spor annara, er aðeins fær um að klína sínum sjúku hugmyndum um mannlegt eðli yfir á fólk sem gerðist sekt um þann hræðilega glæp, greinilega einn af þeim stærstu í íslensku samfélagi,
að sigra með yfirburðum í lýðræðislegum kosningum um hverjir ættu að leiða baráttu verkalýðsfélags.
Sumt fólk er einfaldlega þannig innréttað að meira að segja leikreglur lýðræðisins eru þeim óskiljanlegar. Það er leiðinlegt fyrir okkur hin en við getum þá í það minnsta glatt okkur við að vera sjálf með sæmilega gagnlegan siðferðisáttavita. Það eru greinilega ekki allir svo heppnir.