Það er ekki sem brandararnir buni úr ritstjóra Moggans. Hann er fúll. Gat og getur kannski enn verið fyndinn. Nú er djúpt á því. Ritstjórinn er fjær að viðurkenna að ósigur í kosningunum vestra en sjálfur Trump.
Reykjavíkurbréfið endar svona:
„En blaðran sprakk. Hvellurinn varð mikill. Nú er komið á daginn að FBI hefur verið í tvö ár að rannsaka mútur og peningaþvætti og skattsvik sem varða risafjárhæðir þar sem Hunter Biden er höfuðpaurinn ásamt Jim Biden, bróður Bidens varaforseta og, eftir því sem best er vitað, væntanlegs forseta. Hunter varð loks til þess sjálfur, örskömmu eftir kosningar, að viðurkenna að hann væri til rannsóknar að þessu leyti. Biden lýsti því margoft yfir að allt tal um slíkt væri argasta lygi og viðurstyggilegur áróður. Þær fréttir, sem þegar eru teknar að spyrjast út eftir hinn þunga þagnarmúr í tvö ár, eru næsta alvarlegar, svo ekki sé meira sagt. Og þær eru þegar orðnar Joe Biden mjög hættulegar. Ekki aðeins vegna sonarins sem hefur sogið ótrúlegar fjárhæðir út úr Kína og Úkraínu í krafti þess að Biden fór með samskipti við þessi lönd, samkvæmt sérstöku erindisbréfi Obama, þáverandi forseta. Heldur vegna þess að skjöl frá Hunter Biden segja að Joe faðir hans hafi jafnan viljað tryggja sér bita af kökunni og kvartar Hunter undan því, en eftir því hafi verið látið!
…situr nú uppi með bandítta með æðstu völd í öflugasta ríki veraldar.
Nú muldra hinir stórsködduðu fjölmiðlar vandræðalega að þeir hafi ekki viljað koma ruglanda inn í forsetakosningar með að segja það sem þeir vissu um, en vissu þó ekki nóg!
En þeir fjölmiðlar sem héldu því leyndu sem almenningur þurfti að fá að vita fyrir kosningar hafa brugðist fólkinu í landinu sem situr nú uppi með bandítta með æðstu völd í öflugasta ríki veraldar.
Afsakanir eins og þær að hægt sé að koma Bidenfjölskyldunni burt frá allri aðstöðu með því að koma Harris inn, sem hafi í rauninni alltaf staðið til, sýnir hversu djúpt mannskapurinn á þessum bæjum hefur sokkið. Nú er farið að brydda á því að fjölmiðlarnir sem vissu en þögðu séu farnir að reyna að bjarga einhverju af æru sinni. Það er mikið verk.
Enn má vona að skrítni fjölmiðillinn á Íslandi, með þúsundir milljóna frá ríkinu, frétti ekki af þessu.
Það væri eiginlega ömurlegt ef það gerðist. Þótt þessi ömurlega þróun vestan hafs taki brátt yfir umræðuna er gustuk að gæta þess að sú skrítna fái að sofa áfram.
Eigum við ekki öll að reyna það?“
