Leiðari Innmúraðir, jafnt og almennir, Framsóknarmenn gera flest til að styggja ekki Bjarna Benediktsson og Sjálfstæðisflokkinn. Í skoðanakönnun sést meira að segja að kjósendum Framsóknar er brugðið vegna uppgjafar ríkisstjórnar Bjarna Benediktssonar. Engu minni eru vonbrigði Framsóknar en Sjálfstæðisflokks með strand hinnar ógæfusömu ríkisstjórnar.
Stjórnarandstaðan á það sameiginlegt að vilja slaka á. Situr með hendur í skauti. Í Framsókn tipplar fólk á tánum og sýnir Bjarna og hans fólki tillitssemi. Vitandi að hlýtt getur verið í íhaldsbólinu. Framsókn gagnrýnir fátt, segir lítið og skilur ekki eftir sig neina slóð. Undantekningin, sem sannar regluna, er þegar Lilja Alfreðsdóttir flutti tillögu um að Brynjar Níelsson yrði ekki áfram formaður þingnefndar. Þrátt fyrir það er hugur Framsóknar skýr og klár.
Í gær sýndi Ríkissjónvarpið þátt um Steingrím heitinn Hermannsson. Steingrímur varð ósáttur við sinn gamla flokk eftir að hann hætti afskiptum af stjórnmálum. Sagði hann hafa gengið græðginni á vald og ekki hefði verið sýnilegur munur á Framsóknarflokki og Sjálfstæðisflokki. Er svo enn?
Sigurjón M. Egilsson.
