Steingrímur J. Sigfússon ætlar að leggja árar í bát. Þá er spurt, hættir hann eða flýr af hólmi. Nokkru fyrir síðustu þingkosningar misst hann stjórn á eigin tungu. Var þá í flugstöðinni á Akureyri og gumaði þar og þá af tilvonandi ríkisstjórn Vinstri grænna og Sjálfstæðisflokks. Sem varð til með ódýrri aðstoð Framsóknar.
Það fór sem margt fólk spáði. Vinstri græn lögðu af stað í eigin helför. Eða því sem næst. Öll teikn eru um að Vinstri græn, flokkur sem Steingrímur stofnaði, þurfi að þola mikið mótlæti í komandi kosningum. Steingrímur ætlar ekki að vera með. En hvers vegna? Er hann huglaus?
Í þætti Gísla Marteins sagðist Steingrímur vilja hætta á eigin forsendum og meðan enn væri eftirspurn eftir þátttöku hans í stjórnmálunum. Er eftirspurn? Og ef svo er ber honum, sem er nánast guðfaðir núverandi ríkisstjórnar, ekki að taka afleiðingum gerða sinna? Er ekki full aumt að hlaupa frá borði eins og staðan er? Ekki síst þegar ágjöfin á flokkinn kemur frá sköpunarverki Steingríms sjálfs.
Ætli niðurstaðan sé ekki sú að Steingrímur hafi kosið að koma sér í burtu. Þrátt fyrir alla eftirspurnina.
-sme
