Spennan í samfélaginu vegna launadeilna ríkisins og ljósmæðra eykst dag frá degi. Eðlilega. Hún er jú dauðans alvara. Sá sem mestu ræður um framgang málsins segir ekki orð. Virðist ætla að leika þann leik, allt til enda, en enda hvers er ekki vitað.
Kristín Sif Sigurgeirsdóttir sem fer fyrir ljósmæðrum í deilunni, hefur verið orðvör. Hún virðist búin að fá nóg:
„Mér finnst þetta undarlegt að menn geti verið á það háum stalli að þeir geti ekki stigið niður og átt samtal þegar staðan er orðin svona alvarleg. Hann gaf út á Alþjóðadegi ljósmæðra þann 5. maí að kröfur ljósmæðra værualgjörlega óáættanlegar, það er það eina sem ég hef séð frá honum og hann hefur beina aðkomu að þessum kjarasamnningum. Mér þykir þetta ábyrgðarleysi, undarleg vinnubrögð og hroki verð ég að segja,“ segir hún um Bjarna Benediktsson.
Taka verður undir með ljósmæðrum. Framganga Bjarna er óásættanleg. Ekki bara gagnvart ljósmæðrum, heldur gagnvart þjóðinni allri.
Kannski er Bjarni kominn á ný í hlutverkaleik og telur sig því stikkfrí. Hann hefur áður skilið við raunheima og þóst vera annar en hann er.
-sme
