Marinó G. Njálsson:
Hversu aumt getur sálartetur þessa ofurlaunafólks verið?
Þessu verður ekki logið: Hækkun á naumhyggjugreiðslum almannatrygginga til öryrkja er ógn við verðstöðugleika.
Er einhverjum borgað fyrir að hugsa upp svona steypu? Höfum í huga, að það er búið að vera á stefnuskrá nærri allra ríkisstjórna á þessari öld að bæta hag öryrkja, en í staðinn hafa þeir sífellt dregist aftur úr fullvinnandi fólki á lægstu launum.
Ok, þá er hér tillaga:
Þingmenn, ráðherrar, forstjórar ríkisstofnana (líka ohf. og þeirra sem eru í meirihluta eigu ríkisins), fái ekki kauphækkun fyrr en verðbólgan er komin niður fyrir verðbólgumarkmið Seðlabankans. Þetta tekur líka til forseta Íslands, seðlabankastjóra og æðstustjórnenda seðlabankans. Auk þess verði sett tímabundið þak á laun þessara aðila, þannig að þau geti mest verið fjórfaldur örorkulífeyrir með fullri tekjutryggingu.
Jafnframt verði skattar hækkaðir á alla með yfir 1,5 m.kr. á mánuði og komið verði á stighækkandi fjármagnstekjuskatti, þar sem skattur á nettófjármagnstekjur yfir 100 m.kr. verði 30%. (Þetta ætti að verða til þess að lífeyrissjóðirnir greiði ekki fjármagnstekjuskatt, þar sem fjármagnstekjur þeirra að frádregnum fjármagnsgjöldum ættu að vera 0.)
Alveg ótrúlegt, að fólk með yfir 2 m.kr. á mánuði, telji að fólk með undir 400.000 kr. á mánuði sé best aflögufært og að halda tekjum þeirra niðri slái á verðbólguna. Hversu aumt getur sálartetur þessa ofurlaunafólks verið?
Greinina birti Marinó fyrst á eigin Facebooksíðu. Greinin er birt hér með góðfúslegu leyfi höfundar.
