Fyrir margt löngu var kjánaprik platað til að standa við stýrið, eða rattið, eftir að báturinn hafði verið bundinn við bryggju og drepið hafði verið á vélinni. Þannig er nú komið fyrir ritstjóra Moggans. Hann stendur vaktina þrátt fyrir að báturinn liggi kyrr við bryggju.
Það hefur gleymst að segja honum að ráðendur í Borgartúni 35 fengu allt það sem þeir vildu frá Bjarna sínum. Davíð virðist ekkert fatta. Hann heldur einn áfram að henda drullukökum að forystu launafólks. Eftir fullnaðarsigurinn:
„Það er verulegt áhyggjuefni fyrir landsmenn að á þessum erfiðu tímum í efnahag þjóðarinnar skuli forystumenn Alþýðusambandsins ófærir um að viðurkenna við samningaborðið, aðeins í skýrsluformi, að forsendur kjarasamninga séu löngu brostnar og þar með að þær hækkanir sem fram undan eru muni auka á atvinnuleysið og íþyngja launamönnum enn frekar en orðið er.“
Ólund vina Davíðs snéri aldrei að forystu launafólks. Þeir léku leik. Áfangastaðurinn var ríkiskassinn. Þangað komust þeir. Davíð getur snúið sér að öðru. Það þarf bara að benda honum á það.
-sme
