Við lestur forsíðufréttar Moggans er nokkuð víst að Engeyinga svengir í banka. Í sinn gamla banka, Íslandsbanka. Bjarni Ben fer troðnar slóðir. Hann man greinilega loforðin þegar Landssíminn var seldur. Bjarni brúkar sama trix í von um að Íslendingar hylli hann og bankasöluáformin.
„Verði af sölu banka gætum við breytt hugmyndum um gjaldtöku á nýjum leiðum og hér á Reykjavíkursvæðinu, ég sæi fyrir mér að vegatollar myndi einskorðast við stærstu mannvirki eins og ný Hvalfjarðargöng og Sundabraut og eftir atvikum stöku verkefni sem flýta á sérstaklega. Stór verkefni í vega- og hafnargerð bíða og svo þarf nýjan gagnastreng til landsins. Öll þessi verkefni skapa atvinnu og auka verðmætasköpun,“ segir Bjarni á forsíðu Moggans. Kanntu annan Bjarni?
Að komast yfir banka er hugsjón út af fyrir sig. Sama er hvort Engeyingar kaupi banka eða einhverjir aðrir. Niðurstaðan verður alltaf sú sama. Neytendur borga bankann þegar upp verður staðið. Því hærra verð sem fæst fyrir bankann því meira þarf fólk að borga. Þeir sem kaupa bankann munu aldrei gefa neitt. Ekki eina einustu krónu. Þeir ætla að græða á daginn og grilla á kvöldin.
Bjarni sýnir okkur svo að bæði Vg og Framsókn eru föst á króki Sjálfstæðisflokksins. Pikkföst.
„Hann segir að umræða um þessi mál sé langt komin í ríkisstjórn og væntir þess að næstu skref verði ákveðin á næstu vikum.“