Það er kannski líkt Davíð og Mogganum að snúa öllu á haus. Einkum þegar þeir minni glíma við þá stærri. Þá er einatt tekinn upp málstaður þeirra stærri. Bæjarstjórar byggðanna næst Reykjavík eru allir með tölu meðal hæst launuðustu bæjarstjórum, ekki bara landsins, ó nei, heldur heimsins. Þeir hika ekki við að berja miskunnarlaust á því starfsfólki sinna sveitarfélaga og neita að borga þeim það sama og ríkið og Reykjavík og gera.
Í þessum átökum segir Mogginn og Davíð, einum kór:
„Verkalýðsfélagið Efling hefur í þeim kórónuveirufaraldri sem geisað hefur vikum saman hér á landi haldið úti verkföllum í viðbót við nær óviðráðanlega ógn. Þetta hefur verið óskiljanlegt flestu fólki og algerlega úr takti við ástandið í samfélaginu.“
Mikið rétt. Óskiljanlegt að bæjarstjórarnir skuli láta þetta ganga svona langt. Í því ástandi sem hér er.
Svo ósmekklegir eru Davíð og Mogginn að þeir kalla baráttu láglaunafólksins árás á sveitarfélögin. „Að auki fylgdi tilkynningu um frestun árás á þau sveitarfélög sem ekki vilja beygja sig undir fráleitar kröfur um að semja langt umfram það sem aðrir hafa gert.“
Næst kemur ómerkilegt klámhögg sem minnir vel á þegar Davíð sagði Katrínu Jakobsdóttur, þegar hún tók við formennsku í VG, vera gluggaskraut. Viðhorf Davíðs til kvenna er ekki merkilegra í dag en það var þá:
„Þá er því hnýtt við að skömm Sambands íslenskra sveitarfélaga sé mikil. Þetta eru ótrúleg öfugmæli, jafnvel komin frá sendlum sósíalistaleiðtogans,“ þarna er ósmekklegt og og óviðunandi subbuskapur í garð Sólveigar Önnu Jónsdóttur. Konur eiga sýnilega ekki upp á pallborðið hjá Davíð og Mogganum.