„Færri leita nú til ríkisstofnunarinnar Umboðsmaður skuldara en áður og kemur ekki á óvart. Stofnuninni var komið á fót í kjölfar falls bankanna þegar óvenjulega margir einstaklingar áttu í erfiðleikum með skuldir sínar,“ þannig byrja Staksteinar dagsins í dag.
„Sú staða hefur sem betur fer gjörbreyst, en ríkisstofnunin lifir áfram. Samkvæmt rekstrarreikningi fyrir 2018, sem finna má í myndarlegri ársskýrslu stofnunarinnar á glæsilegum vef hennar, má sjá að skattgreiðendur lögðu henni til nærri 280 milljónir króna það ár,“ skrifar Davíð Oddsson og upplýsir síðan:
„Á sama vef má sjá að ekki færri en 17 ríkisstarfsmenn eru hjá stofnuninni (allt konur – ætli ráðherra jafnréttismála hafi verið gert viðvart?).“
Davíð leynir ekki skoðun sinni á stofnuninni. Og ekki heldur á Fjölmiðlanefnd::
„Önnur stofnun sem einnig varð til eftir fall bankanna er Fjölmiðlanefnd. Hún á rætur að rekja til aðlögunarkröfu Evrópusambandsins í umsóknarferlinu sem vinstristjórnin þvingaði fram. Full ástæða er til að vinda ofan af þeirri aðlögun með því að leggja niður Fjölmiðlanefnd, sem gerir ekkert annað en þvælast fyrir frjálsum fjölmiðlum og kosta skattgreiðendur stórfé,“ skrifar Davíð og kannski má taka undir með honum. Tilgangur Fjölmiðlanefndar er hið minnsta óljósari en starf Umboðsmanns skuldara.
Davíð endar á að senda boltann til Bjarna Benediktssonar:
„Þessi tvö dæmi um ríkisstofnanir sem voru ekki til fyrir áratug og engin þörf er á sýna svo ekki verður um villst að hægt er að spara í rekstri ríkisins. Hvers vegna er það ekki gert?“