Framganga fjölmiðla í kosningabaráttunni er með eindæmum. Svo virðist sem fjölmiðlar hafi hætt að gera skoðanakannanir með fallandi gengi Sjálfstæðisflokksins. Það er eitt.
Hitt er annað og jafnvel verra. Fjölmiðlar, flestir hið minnsta, horfa í gegnum sama rörið og sjá aðeins tvo miðaldra menn, Dag B. Eggertsson og Eyþór Arnalds. Þeir eru ekki bara jafnaldrar, eða því sem næst, þeir eru nánast eins. Í Armani og skeggjaðir. Helsti munurinn er sá að Eyþór vill, verði hann borgarstjóri, stjórna ljósunum í borginni. Vill alltaf hafa grænt ljós. En Dagur ekki.
Dagur er seigari en Eyþór. Hann finnur allar myndavélar borgarinnar og brosir, og brosir. Síðast safnaðist fólk saman til að setja heimsmet í Laugardalshöllinni að standa á höndum eða á haus. Dagur mætti.
Eyþór, sem er óskilgetinn sonur Moggans er að missa sig. Spurning er hvort honum sé til framdráttar að draga fram Bjarna Ben og nú á Davíð að bjarga því sem bjargað verður í útvarpi Moggans á morgun.
Þá er spurt, ætlar Dagur að standa á haus og Eyþór að standa í fæturna?
Eitt er víst, okkur hinum stendur fullkomlega á sama. Það verður kosið um allt annað en þá Dag og Eyþór. Þeir eiga einnig sameiginlegt að vera tveir vondir kostir.
