Dagur B. Eggertsson er á fullu. Hann verst Sólveigu Önnu, hann verst Bolla í Sautján og hann verst Vigdísi Hauksdóttur. Það er nóg að gera hjá Degi. Meðan situr Þórdís Lóa hin rólegasta. Það er ekki hennar hlutverk að slást opinberlega. Það er hlutverk Dags.
Fyrir fram mætti halda að það væri nánast óhugsandi að fyrrum varaformaður stæði í ótrúlegu stappi við það fólk sem minnst hafa launin. Hræddur er ég um að ef Jóhanna væri nú formaður Samfylkingarinnar myndi hún taka duglega í hnakkadrambið á Degi. Nú er Logi formaður Samfylkingarinnar. Þar er munur á.
Dagur slæst mikið við kaupmenn í miðborginni. Fólk sem horfir fram á hvínandi vanda. Þar fer fremstur Bolli Kristinsson. Hann skrifar í Mogga dagsins og þar segir meðal annars:
„Kaupmenn við Laugaveg, Bankastræti og Skólavörðustíg vilja starfa áfram í verslunum sínum og bjóða upp á vandaða vöru, góða þjónustu og hlýtt viðmót þrátt fyrir að borgaryfirvöld keppist við að flæma þá og viðskiptavini þeirra burt. Árásir hins þóttafulla borgarstjóra verður að stöðva áður en miðbærinn deyr endanlega. Flest okkar hefðu aldrei trúað því þegar við hófum rekstur að okkar skæðustu andstæðingar ættu eftir að verða ráðamenn borgarinnar, sem nú keppast við að gera okkur að „fyrrverandi kaupmönnum“ eins og borgarstjórinn orðar það.“
Hræddur er ég um að ef Ingibjörg Sólrún væri nú formaður Samfylkingarinnar myndi hún kalla Dag á sinn fund og vanda um fyrir honum.
Dagur tekur líka slaginn við Vigdísi Hauksdóttur. Og það á borgarstjórnarfundi. Þrátt fyrir mikinn vilja tókst Degi þar aðeins að auka deilurnar þeirra á milli. Kannski var ekkert annað í boði.
Hins vegar getur Dagur gert betur hvað varðar láglaunakonurnar og eins varðandi framtíð miðborgarinnar. Ég held að helsta hindrun Dags sé sú að hann hefur ekki vilja til að sætta ólík sjónarmið. Og þá vantar mikið.
-sme
