Það er nú svo. Bjarni Bene­dikts­son fjár­málaráðherra hafði bæði gefið til kynna og sagt ýms­um frá að hann ætlaði sér ekki að endurskipa Má Guðmunds­son þegar að því kom árið 2014.

Davíð Oddsson rekur hornin í marga þessa helgina.

„Í Reykja­vík­ur­bréfi sem birt var fyr­ir réttri viku var, eins og endra­nær, margt viðrað sem leitaði á huga. Þar var vak­in at­hygli á grein eft­ir Jón Hjalta­son sem borist hafði blaðinu. Grein þessi hafði fengið óvenju sterk viðbrögð.

Hall­dór Blöndal tók það óst­innt upp og sendi bréf­rit­ara orð í þriðju­dags­blaðinu. Hall­dór vand­ar um og seg­ir og end­ur­tek­ur að bréf­rit­ari eigi ekki að skrifa þegar illa liggi á hon­um.

Þeim sem þekkja Hall­dór best mun þykja þessi ráðgjöf skond­in og úr óvæntri átt,“ skrifar Davíð í Reykjavíkurbréf morgundagsins.

Davíð kann greinilega ekki við afskipti Halldórs af höggum formannsins fyrrverandi í flokkinn og forystu hans. Hann segir Halldór kvart­a í fram­hjá­hlaupi yfir því í grein­inni að Sel­fyss­ing­arn­ir og for­menn­irn­ir Þor­steinn Páls­son og bréf­rit­ari skuli ekki hafa komið sam­an til hins fá­menna af­mæl­is­fagnaðar. „Þeir í Val­höll virðast hafa gleymt að segja Hall­dóri að þegar Þor­steinn gekk til liðs við flokk Bene­dikts Jó­hann­es­son­ar skráði tölv­an, sem er mann­g­leggst á skrif­stof­unni, þá sjálf­krafa út úr flokkn­um, báða tvo og fór létt með það.“

„Það hefði því farið bet­ur á að Þor­steinn hefði verið sam­ferða hinum óvæntu ut­an­flokks­gest­um í af­mælið, þótt ekki sé vitað til að hann hafi stutt það með þeim að reynt yrði að koma Geir H. Haarde á bak við lás og slá,“ bætir Daví við.

Aftur snýr Davíð sér að Halldóri, sem var lengst af ráðherra og forseti Alþingis vegna góðvildar Davíðs í hans garð. Halldór launaði greiðann meðal annars að mæla fyrir hinu ótrúlega eftirlaunafrumvarp Davíðs. Hvað um það, aftur til nútíðar.

„En Hall­dór ákvað sem sagt að gera hina beittu grein Jóns Hjalta­son­ar ómerki­lega með því að velta sér upp úr einu atriði. Finna fölnaða lauf­blaðið og for­dæma skóg­inn, sem er gam­al­kunn aðferð en þykir ekki merki­leg.

Ein­hver hef­ur sagt Hall­dóri að það sé óná­kvæmni hjá Jóni Hjalta­syni að Bjarni Bene­dikts­son hafi skipað Má Guðmunds­son tvisvar seðlabanka­stjóra. Það hafi hann aðeins gert einu sinni.

Það er nú svo. Bjarni Bene­dikts­son fjár­málaráðherra hafði bæði gefið til kynna og sagt ýms­um frá að hann ætlaði sér ekki að endurskipa Má Guðmunds­son þegar að því kom árið 2014. Þegar að þessu dró var ráðherr­ann stadd­ur fyr­ir norðan, senni­lega á Sigluf­irði, og hringdi í menn og upp­lýsti þá, og þar á meðal rit­stjóra Morg­un­blaðsins, að vegna óvænts flækj­u­stigs sem upp hefði komið (sem ekki verður farið út í hér) hefði hann ekki náð að gera breyt­ing­arn­ar sem hann hefði marg­boðað. Hann myndi því skipa Má og skip­un­ar­bréfið gæfi til kynna að það yrði til fimm ára. Hins veg­ar væri sam­eig­in­leg­ur skiln­ing­ur á því að skip­un­in stæði í hæsta lagi til eins árs.

Ekki voru endi­lega all­ir mjög trúaðir á þenn­an mála­til­búnað. En sam­kvæmt minn­ispunkt­un­um sagði ráðherr­ann efn­is­lega á þessa leið: Þessu mega menn treysta og Már ger­ir sér grein fyr­ir þessu og mun birta yf­ir­lýs­ingu sem í raun staðfest­ir það sem ég er að segja.

Og mikið rétt. Már banka­stjóri stóð við sitt. Þetta birt­ist: „Af þessu til­efni hef­ur Már Guðmunds­son seðlabanka­stjóri gefið út eft­ir­far­andi yf­ir­lýs­ingu:

„Fjár­mála- og efna­hags­ráðherra hef­ur í dag skipað mig í stöðu seðlabanka­stjóra til fimm ára. Í skip­un­ar­bréfi sínu vek­ur ráðherr­ann at­hygli á því að haf­in er vinna við heild­ar­end­ur­skoðun laga um Seðlabanka Íslands. Eins og áður hef­ur komið fram tel ég fulla þörf á þeirri end­ur­skoðun. Seðlabanki Íslands hef­ur lagt því verk­efni það lið sem hann get­ur og eft­ir hef­ur verið leitað. End­ur­skoðunin mun að mínu mati kalla á ein­hverj­ar breyt­ing­ar varðandi stjórn­skip­un bank­ans. Þar eru mis­mun­andi kost­ir í boði og ég get ekki spáð fyr­ir um hver end­an­leg ákvörðun Alþing­is verður í þeim efn­um. Hitt er mér ljóst að þær breyt­ing­ar gætu haft í för með sér að end­ur­ráðið yrði í yf­ir­stjórn bank­ans.

Ég tel í þessu sam­bandi rétt að upp­lýsa að ég hef í nokk­ur ár haft hug á að skoða mögu­leik­ann á að hverfa á ný til starfa er­lend­is áður en ald­urs­mörk hamla um of. Ég taldi ekki heppi­legt að gera það nú í ljósi ástands­ins og verk­efna­stöðunn­ar í Seðlabank­an­um auk fjöl­skylduaðstæðna. Þetta mun breyt­ast á næstu miss­er­um. Það er því óvíst að ég myndi sækj­ast eft­ir end­ur­ráðningu komi til slíks ferl­is vegna breyt­inga á lög­um um Seðlabanka Íslands á næstu miss­er­um.“ Eins og áður sagði stóð Már við sitt.

Þannig að út­kom­an varð sú að fjár­málaráðherr­ann de facto skipaði Má tvisvar með því að standa ekki við yf­ir­lýs­ing­ar sín­ar. Eng­in skýr­ing hef­ur feng­ist á því. Þannig að Jón Hjalta­son reynd­ist, kannski óvilj­andi, hafa haft rétt fyr­ir sér.

Fölnaða lauf­blaðið kom þess­um skógi ekki við.

Ef ekki hefði legið svona illa á Hall­dóri Blöndal hefði hann ekki kallað á þessa dap­ur­legu upp­rifj­un.

Hall­dór Blöndal gat stund­um forðum tíð haft átta­vita sem mátti hafa hliðsjón af. En hann rat­ar illa eft­ir að notk­un­in á ætt­ar­vit­an­um óx. Og lend­ir þá í hverri haf­vill­unni af ann­arri. Ætt­ar­vit­an­um fylgdi hann þegar hann kúventi yfir nótt og lagðist á árar með Jó­hönnu og Stein­grími í Icesave og er­lend­um kröfu­höf­um. Flokk­ur­inn hans og okk­ar hef­ur ekki borið sitt barr síðan.

Nú sýna kann­an­ir að all­ur þorri flokks­manna er á móti orkupakkarugl­inu.

Nú sýna kann­an­ir að all­ur þorri flokks­manna er á móti orkupakkarugl­inu. Eng­inn hef­ur fengið að vita af hverju for­yst­an fór gegn flokkn­um í Icesave. Og nú fær eng­inn að vita „af hverju í ósköp­un­um“, svo notuð séu orð for­manns­ins sjálfs, laskaður flokk­ur­inn á að taka á sig enn meiri högg. Hall­dór Blöndal átt­ar sig ekki á þessu frem­ur en Icesave, sem hann hafði bar­ist gegn þar til ætt­ar­vit­inn tók öll völd. Þessi sami ætt­ar­viti sem núna er að ær­ast í seg­ul­stormun­um.

Það vantaði ekki neitt upp á það að hann sendi þá göml­um vin­um sín­um kveðjurn­ar eft­ir króka­leiðum vegna þess að þeir mökkuðu ekki með. Þeirra svik voru að fara ekki koll­hnís þegar kallið barst frá Stein­grími og kröfu­höf­um.

Nú hef­ur bréf­rit­ari ekki heyrt í Hall­dóri lengi. En hann hring­ir til manna allt í kring­um þann með sama hætti og síðast og þeir segja að það liggi þetta líka óskap­lega illa á hon­um núna. Það hlýt­ur að gera það, því að Hall­dór er innst inni dreng­ur góður.

Hann ætti því kannski að bíða með þess­ar hring­ing­ar.

En best væri þó að skát­arn­ir segðu hon­um að ætt­ar­vit­ar hafi aldrei náð nokk­urri átt.

Aldrei.“