Ólafur Þórarinsson, Labbi í Mánum:
Ótrúlega stór hluti íslenskra barna býr við sára fátækt og fer á mis við margt það sem við viljum að börnin okkar njóti, í heilbrigðismálum og umönnun á fjölmörgum sviðum sem aðeins þeir efnameiri geta nú leyft sér.
Hvernig væri að ráðherrar sem skammta sér margföld laun verkafólks fari að vinna fyrir kaupinu sínu og átta sig á að þeirra valdabrölt og sjálfsdekur á ekki að skipa fyrsta sætið.
Blindaðir af flottræfilshætti skauta þeir fram hjá grunngildum þroskaðs samfélags þar sem vitibornar manneskjur byrja á grunninum sem er grópaður í vitund allra dýrategunda.
Þetta er ekki flókið, en hér er lagið mitt og textinn sem segir í örfáum orðum á hverju við reisum þennan grunn, og ekki fyrr en við höfum byggt hann af kostgæfni meigum við snúa okkur að öðrum þáttum lífsins.
Litla barn mín bæn er sú
að blessun ávallt hljótir þú,
það fegursta sem finna má.
Þér fylgi alla daga.
Og hvert sem liggja lítil spor
þig leiða megi engill vor
sem tómleikanum tilgang gaf
með tilverunni þinni.