Hitt er, að útboðsferlið á Íslandsbankabréfunum var klúður og sem æðsti ábyrgðaraðili á því ferli, má segja að vissu réttlæti sé fullnægt með afsögn Bjarna Benediktssonar, þó hún sé á öðrum forsendum.
Marinó G. Njálsson.
„Í annað sinn gerist það, að athafnir Benedikts Sveinssonar verða til þess að Bjarni sonur hans missir ráðherraembætti. Í fyrra skiptið skrifaði hann upp á uppreist æru fyrir kynferðisbrotamann og núna stenst hann ekki tækifærið til að græða örlítið. Að hann skuli ekki hafa lært af fyrra atriðinu, er sorglegt,“ skrifar Marinó G. Njálsson.
„Kaldhæðnin með Íslandsbankabréfin, er að þau eru komin niður fyrir 110 kr. (standa í 109,00 kr. í þessum skrifuðum orðum). Hann gat ekki séð það fyrir og kaupin á þeim var fyrst og fremst tækifæri til að fá smávægilegan afslátt.
Virði ákvörðun Bjarna og hve harður hann er á því að virða beri álit umboðsmanns, þó hann sé ekki sammála því. Er það mjög mikill viðsnúningur frá því sem áður hefur verið, þar sem ráðherrar hafa ítrekað litið á dómstóla og umboðsmann sem ómarktæka álitsgjafa utan úr bæ. Vonandi er þetta upphaf að stefnubreytingu í íslenskum stjórnmálum, þar sem stjórnmálamenn axla ábyrgð af mistökum sínum, þó þau hafi verið framin í grandleysi, eins og umboðsmaður bendir á. Umboðsmaður bendir þó líka á, að hvorki hann né almenningur hafi neitt til sannreyna það grandleysi.
Miðað við viðbrögð Bjarna, þegar það var upplýst að faðir hans hafði tekið þátt í Íslandsbankaútboðinu, þá trúi ég því, að hann hafi ekki vitað af því fyrirfram. Hitt er, að útboðsferlið á Íslandsbankabréfunum var klúður og sem æðsti ábyrgðaraðili á því ferli, má segja að vissu réttlæti sé fullnægt með afsögn Bjarna Benediktssonar, þó hún sé á öðrum forsendum.
Spurningin er nú hvort Bjarni fari í annað ráðuneyti (og þá er utanríkisráðuneytið líklegast) eða hvort hann stígi skrefið til fulls og hætti á þingi,“ skrifar Marinó.
Marinó birti skrifin fyrst á eigin Facebooksíðu. Greinin er birt hér með góðfúslegu leyfi höfundar.
