Daginn eftir að hinn ágæti þingmaður, Guðmundur Ingi Kristinsson sagði þetta á Alþingi: „Af hverju eiga öryrkjar að vera með 70.000 kr. minna á mánuði en láglaunafólk? Það breytir engu, allt sem hún taldi upp kemur láglaunafólkinu líka til góða. En þarna liggur munurinn, hann er 70.000 kr. og fer upp í 86.000 kr,“ kom þingflokksformaður Vinstri grænn óumbeðinn í ræðustól og lét sem hér væri allt í himnalagi. Öryrkjar eru illa settir með núverandi ríkisstjórn. Á því er ekki nokkur vafi.
Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir er í afneitun eða hreinlega út í móa. Framundan er samkoma hjá flokki Bjarkeyjar. Kannski er hún að teikna upp leikmynd fyrir komandi helgi. Hver veit?
Hér á eftir fer ræða Bjarkeyjar Oslen Gunnarsdóttur:
„Eitt helsta markmið lífskjarasamninga sem undirritaðir voru í vor var að skapa skilyrði til vaxtalækkunar sem kæmi bæði heimilunum og atvinnulífinu til góða. Þannig ætti vaxtalækkun samkvæmt samkomulaginu að auka ráðstöfunartekjur heimila með fasteignalán en jafnframt að stuðla að því að fólk sem væri úti á leigumarkaðnum fengi að njóta hennar í gegnum lægri húsaleigu. Þá ætti vaxtalækkunin að gera atvinnulífinu kleift að standa undir launahækkunum en að auki má segja að það gefi atvinnulífinu einnig möguleika á að ráðast í arðbærar fjárfestingar sem er sérlega mikilvægt nú þegar tekur að hægja á í hagkerfinu. Því er ánægjulegt að frá undirritun lífskjarasamninga hafi stýrivextir Seðlabankans lækkað úr 4,5% niður í 3,25% í nokkrum skrefum. Er það mikið gleðiefni að sú vaxtalækkun virðist vera að skila sér inn í vaxtastigið en samkvæmt mánaðarskýrslu frá Íbúðalánasjóði hafa vextir á fasteignalánum lækkað um allt að 1,7 prósentustig á þessu tímabili. Þessi árangur hingað til sýnir mikilvægi öflugs þríhliða samtals og samvinnu verkalýðshreyfingar, atvinnurekenda og ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Þó er mikilvægt að fylgjast vel með að heimilin, hvort sem þau eru með fasteignalán eða á leigumarkaði, fái sannarlega að njóta ávinningsins sem hefur hlotist í gegnum bætt vaxtakjör á lánum eða lægri leigu.
Lífskjarasamningar byggja á því að allir leggi sitt á vogarskálarnar til að byggja upp betra samfélag. Stjórnvöld munu standa við sitt í samræmi við lífskjarasamninginn. Í fjárlagafrumvarpinu var t.d. kynnt nýtt þrepaskipt tekjuskattskerfi sem mun fyrst og fremst gagnast þeim sem lægstar hafa tekjurnar. Það er og jákvætt að breytingarnar á tekjuskattskerfinu í réttlætisátt verða innleiddar að fullu á tveimur árum en ekki þremur eins og lagt var af stað með í upphafi.
Þá er lenging fæðingarorlofsins í tíu mánuði nú um áramótin og síðan eitt ár um áramótin þar á eftir mikil framför. Það er ekki einungis mikið framfaraskref fyrir barnafólk heldur líka lykilatriði í baráttunni fyrir kynjajafnrétti. Eins og alltaf eru aukin lífsgæði samspil margra þátta og allt starf ríkisstjórnarinnar miðar að því.“
Enn er spurt: „Af hverju eiga öryrkjar að vera með 70.000 kr. minna á mánuði en láglaunafólk? Það breytir engu, allt sem hún taldi upp kemur láglaunafólkinu líka til góða. En þarna liggur munurinn, hann er 70.000 kr. og fer upp í 86.000 kr.“ Langt er í réttlætið hennar Katrínar.