Berskjaldaðir neytendur eygja von í Costco
- fyrrverandi forsætisráðherra segir fákeppni og samþjöppun hafa hamlað heilbrigðri samkeppni á smásölumarkaði.
„Fákeppni og samþjöppun hafa hamlað heilbrigðri samkeppni og eru neytendur berskjaldaðir gagnvart stærð ráðandi aðila,“ skrifar Sigurður Ingi Jónsson, formaður Framsóknarflokksins og fyrrverandi forsætisráðherra, í grein sem birtist í Fréttablaðinu í dag.
Þurfti Costco til
Sigurður Ingi er á því að það hafi þurft tilurð Costco til að hreyfa við markaðnum.
Hann segir samkeppnismenninguna enn að slíta barnsskónum og hugarfar þeirra sem stýra vöruverði snúist öðru fremur um skammtímasjónarmið. „Vöruverð hefur t.d. ekki lækkað í takt við styrkingu krónunnar gagnvart öðrum gjaldmiðlum og er það miður. Enda kom það á daginn að eftir að alþjóðleg samkeppni var orðin staðreynd, tók verslunin skyndilega við sér og fór í róttækar hagræðingaraðgerðir til að mjaka vöruverðinu eilítið niður á við.“
Verslunin fékk tækifæri
„Hingað til hafa neytendur haft takmarkað val, á mörgum sviðum, um gæði og úrval,“ skrifar hann. „Virk samkeppni skiptir því öllu og er gríðarlega mikilvæg fyrir heimilin í landinu, efnahagslegan vöxt hagkerfisins og ekki síst fyrir verslunina sjálfa. Neytendur hafa val um vöru og verð og eru því virkir þátttakendur í samkeppnisumhverfinu. Aðhald frá þeim er mikilvægasta vopnið í baráttunni við að bæta samkeppnismenninguna svo vöruverð verði sambærilegt og í nágrannalöndum okkar.“
Sigurður Ingi er gagnrýninn og segir verslunina ekki hafa skilað ávinningi til neytenda.
„Verslunin fékk tækifæri til að lækka verð án þess að það kæmi niður á álagningunni hjá þeim sem eiga í hlut. Í tíð síðustu ríkisstjórnar voru skattar lækkaðir, vörugjöld afnumin, tollar felldir niður og tollar lækkaðir af landbúnaðarvörum til að örva samkeppni. Aðgerðirnar sem verslunin kallaði sjálf eftir skiluðu sér ekki að fullu til heimilanna en þess í stað virðist sem þær hafi fyrst og fremst skilað sér í hærri álagningu heildsala og verslunar.“
Það var hægt að gera betur
„Þá kemur of mikil samþjöppun niður á greininni sjálfri. Framleiðni minnkar, óhagræði eykst, vöruverð hækkar og hvatar til nýsköpunar minnka. Smærri smásalar eiga erfiðara um vik að hasla sér völl á markaðnum því þeir þurfa að borga mun hærra verð en stærri verslanakeðjur og er skýringin ekki alltaf rakin til magninnkaupa.
Sú staðreynd liggur fyrir að fleiri heimili í landinu eru nú að upplifa lægra vöruverð. Komið hefur í ljós að hægt er að bjóða upp á sambærilegt verð hér á landi og í nágrannalöndum okkar, sé viljinn fyrir hendi. Hver vill ekki sanngjarna skiptingu á milli neytenda og seljanda sem styður við skilvirkni á markaðnum og betri lífskjör til lengri tíma?“
Þannig skrifar Sigurður Ingi Jóhannsson.