Við sem kaupum Moggann bíðum dag eftir dag eftir dag að Davíð svari fyrir sig. Öðruvísi okkur áður brá. Nú er sem stífla sé í penna ritstjórans í Hádegismóum. Arftaki hans á stóli Seðlabankastjóra, hinn norski, Svein Harald Øygard, hefur skrifað heila bók þar sem Davíð kemur fyrir. Aftur og aftur. Og aldrei til virðisauka. Þvert á móti.
Davíð hefur brúkað Reykjavíkurbréfin, Staksteinana og leiðaranna sér til varnar af minna tilefni. Hvað veldur aðgerðarleysinu nú er nánast óskiljanlegt. Getur verið að Davíð hlaði nú í bók. Svo sagði einn af hans dyggustu stuðningsmönnum í samtali við mig fyrir ekki mörgum dögum. Sá sagði bókina nánast tilbúna. Davíð bíði rétta augnabliksins til að opinbera sína hlið. Frekar ólíklegt, verð ég að segja.
Jæja, hvað um það. Hvað eigum við áskrifendur að bíða lengi. Sven Harald hefur leikið fyrsta leiknum. Davíð hagar sér eins og Fisher. Mætir ekki til leiks. Klukkan tifar á hann. Enn er beðið eftir svari úr Hádegismóum. Því lengur sem klukkan gengur, án svars frá Davíð, verður erfiðara fyrir hann að svara fyrir sig. Davíð skal nú, sem alltaf áður, gera allt til að eiga síðasta orðið.