Öll forsætisnefnd Alþingis hefur sagt sig frá Klaustursmálinu. Öll nefndin. Hvert og eitt þeirra telur sig vera vanhæf til að svo mikið sem að snerta á Klaustursmálinu. Klaustursdónarnir fagna eflaust vel og innilega.
En hvers vegna?
„Við slíkt mat skiptir máli hvernig einstakir nefndarmenn hafa tjáð sig í opinberri umræðu um hátterni þeirra þingmanna sem er til athugunar. Ljóst er af umfjöllun fjölmiðla að fjöldi þingmanna, þ.m.t. forsætisnefndarmenn, hafa tjáð sig um málið með ýmsum hætti og lýst viðhorfum sínum til framgöngu nefndra þingmanna. Nefndarmenn í forsætisnefnd hafa, að fengnum athugasemdum þeirra þingmanna sem um ræðir, metið hæfi sitt með hliðsjón af þeim ríku kröfum sem gerðar eru til þeirra samkvæmt stjórnsýslulögum.“
Niðurstaðan er þessi. Forsætisnefnd kjaftaði sig frá málinu.
Viljandi eða óviljandi?
Ef þau blönduðu sér í málið vitandi um afleiðingarnar er það grafalvarlegt. Þá komu þau sér undan því að taka á máli samþingsfólk síns.
Ef það var óafvitandi um afleiðingarnar er staða nefndarfólksins jafnvel enn verri. Getur verið að heil forsætisnefnd hafi ekki minnsta grun um þær leikreglur sem gilda um nefndina? Ekki vantar fínheitin í nafni nefndarinnar.
Sama hvort þau blönduðu sér í orðræðuna um Klaustursmálið, til að forðast að þurfa að senda þingfélaga sína til siðanefndar, eða hvort þau vissu bara ekkert um hvað þau máttu gera eða ekki er hreinn aulaskapur.
-sme
