Sólveig Anna Jónsdóttir skrifar:
Hugsið ykkur brjálsemina og hina endanlegu sönnun á því að valdastéttin gengur sannarlega í takt þegar kemur að því að tryggja yfirráð auðstéttarinnar yfir Íslandi: Að þessi maður, dogmatískur og trúheitur nýfrjálshyggju-prestur, maður sem aðhyllist sjúklega skaðsama hugmyndafræði, hugmyndafræði sem hefur leitt ógæfu yfir fólk og samfélög, hugmyndafræði sem gengur eingöngu út á að tryggja algjör yfirráð þeirra ríku og valdamiklu yfir mannlegu samfélagi, hugmyndafræði sem gengur út á að fá alla til að beygja sig undir lygina um að ekkert hafi tilgangi í lífinu annað en að auðgast, að verða auðvald, hafi nú, í valdatíð Vinstri grænna, verið gerður að einum valdamesta manni á Íslandi. Honum er víst talið til tekna að vera „mannasættir“ sem þýðir væntanlega að hann er sæmilega félagsfær en það skiptir auðvitað engu máli fyrir hina pólitísku yfirstétt að hann lítur á verkafólk sem ekkert nema drasl, sérstaklega sett á jörðina svo að félagar hans geti ofur-arðrænt það með öllum mögulegum leiðum. Enda er stéttarvitund hvergi að finna í hinu íslenska stjórnkerfi, ekkert nema vitundina um að „the best and the brightest“ skulu jafnframt ávallt vera fær um að sýna algjört kaldlyndi og skeytingarleysi gagnvart hagsmunum vinnuaflsins.
Það er eiginlega óbærilegt að hugsa til þess að skattarnir sem láglaunakonan greiðir af sínum litlu tekjum fari í að greiða laun þessa manns og þeirra sem komu honum til æðstu valda (nýi Seðlabankastjórinn telur að hátekjuskattar og auðlegðarskattar dragi úr hvatanum til vinnu og sparnaðar og þess vegna er auðvitað mikilvægt að skatt-pína láglaunakonuna; guð hjálpi okkur ef að ríki karlinn upplifir minnkun á hvatanum til að sanka að sér fjármagni, skúringakonan er ekkert of góð til að afhenda ríkiskassanum þúsundkallana sína til að koma í veg fyrir svoleiðis harmleik. Fórnfýsi hinna litlu og eignalausu er auðvitað löngu orðin ein frægasta staðreynd mannkynssögunnar).
Mikið er ég innilega fegin að hafa fyrir löngu sagt skilið við VG, jafn innilega fegin því og ég er leið og reið yfir því að þurfa að þola þessa ósvinnu.
Hér er eitt dæmi um vinnusemi mannasættisins mikla (hvers virði er það í alvöru að vera mannasættir ef þú ert bókstaflega samfélags-ósættir? En kannski trúir þetta fólk því orðið í alvöru að það sé „ekkert til sem heitir samfélag“):
„Ásgeir vann greiningu á íslenskum húsnæðismarkaði fyrir GAMMA árið 2011 en í kjölfarið hóf fyrirtækið stórfelld uppkaup á íbúðarhúsnæði sem svo varð grundvöllurinn að stofnun Almenna leigufélagsins.“