Atli Þór Fanndal:
Er að lesa bókina hans Steingríms frá 2013. Alls ekkert vond en alls ekkert meistaraverk heldur. Það er eiginlega alltaf gagnlegt að lesa þessa tegund bóka þótt þær séu oft svakalega dull og grobblegar. Allavega, í bókinni er þetta kvót í fyrsta kaflanum: „… Hættumerkin blöstu við, en það voru sárafáir sem bentu á það eða töluðu um það. Í besta falli var gert grín að okkur fyrir að vera leiðinleg og neikvæð og á móti framtíðinni og hvað það nú var. Þetta var ótrúlegt andrúmsloft. Það tókst að búa til séríslenska útgáfu af raunveruleikanum og hafa umræðuna inn í einangruðu íslensku hólfi sem laut sínum eigin lögmálum en var bara fullt af dellu. Raunsæi, skynsemi og málefnaleg gagnrýnin sjónarmið komust ekki að.“
