Og Egill er ekki lengur á skallanum, heldur aðallega á kúpunni.
Halldór Árni Sveinsson skrifaði:
Mikið er nú gott og þægilegt til þess að hugsa, að á meðan fjölmiðlar tönnlast á ómerkilegum hégóma eins og loftlagsvá, heimsvárvæðingu vírusa, vaxandi útlendingaandúð og óstarfhæfi dómstóla vegna vina- og stjórnmálahyglis, skulum við eiga að minnsta kosti einn ráðherra sem sér og vinnur kjarnann frá hisminu. Ráðherra sem lætur ofanígjöf einhverra platdómstóla Evrópu um hæfi eða meint vanhæfi Flokksins til að skipa sitt fólk í yfirmannastöður löggæslu og dómstóla, eins og Flokkurinn hefur gert í áratugi, eins og vind um eyru þjóta. Enda er það Íslenskur hefðarréttur – ekki einhver vesæll spaghettiréttur eða belgískar vöfflur.
Og hefur engar vöflur á sinni skoðun; Vandi þjóðarinnar er það gríðarlega óréttlæti og ójafnræði sem íslenskar sprittlampafabrikkur eru beittar í óvæginni samkeppni við þær erlendu. Vegna skorts á eðlilegu upplýsingaflæði og nauðsynlegum næringarupplýsingum og bæti- og fjörefnatölum sem fram koma í litprentuðum neytendatilvísunum um ráðlagða dag- og kvöldskammta, hafa óupplýstir neytendur hallað sér um of að erlendu umhverfisóvottuðu sulli, með þeim afleiðingum að Vífilfellið fagra er að verða að gjalli einu, smá kögunarhól. Og Egill er ekki lengur á skallanum, heldur aðallega á kúpunni. Allt út af einhverju banni, sem aldrei hefur virkað, enda aldrei haldið (ef út í það er farið).
Enda er svona bann gagnlaust og því rétt að afnema það. Ekki satt? Eða?
Og því skal nú látið til skarar skríða, því eins og máltækið segir; „Með lögum skal landi bruggaður“. Og auglýstur.
Enginn verður þessari réttarbót fegnari en starfsstöð Flokksins á lögreglustöðinni í Vestmannaeyjum. Þar hafa grenjuskjóður og klögudýr pönkast í embættinu í mörg ár yfir „meintum“ brotum á áfengislöggjöfinni, eftir árlega „fjölskylduskemmtun“ sem auglýst er í boði innlends bjórframleiðanda á erlendu öli, sem þótt hefur losa fullmikið um þær hömlur, sem taugaveikluðum foreldrum þykir af óskiljanlegum ástæðum ekki tilheyra fjáröflun fyrir barna- og unglingastarf í íþróttum. Til að sefa þessa móðursýki hefur lögreglustjórinn skipað eldri fulltrúa við embættið að leita af sér allan grun um að þessar ásakanir eigi ekki nokkra stoð í veruleikanum. Aldrei hefur fundist neitt sem réttlætir frekari aðgerðir, þótt það taki 9 ára barn minna en fimm mínútur að finna á samfélagsmiðlum hóflega drukkið fólk á „kynningarstiklum“ sem veifar bjórflöskum og dásamar þennan dýrðardrykk, og hvetur sér yngra fólk að gera slíkt hið sama. Enda er svona bann gagnlaust og því rétt að afnema það. Ekki satt? Eða?
Þessi feluleikur þykir mjög fyndinn samkvæmisleikur í Eyjum, og er sennilega ástæða þess að yfirvöldum dómsmála þótti rétt að fela embættinu í Eyjum að rannsaka ábendingar sem fram hafa komið um hvarf Guðmundar og Geirfinns á síðustu árum. Endurspegla væntanlega raunverulegan áhuga yfirvalda á því að eitthvað verði upplýst?
En hinn skeleggi ráðherra dómsmála ætlar sér að rétta við rekstur íslenskra áfengisframleiðenda og blæs því til nýrrar búsáhaldabyltingar – allt annað og minna mikilvægt verður að bíða. Og svo að koma búsinu í búðir. Bús í hvert hús.
Rekistefna hefur oft orðið vegna bjórkvölda framhaldsskólanna. Til hvers að vera að banna þau? Það bann hefur hvort eð er ekkert haldið. Eða öskudagsgleði grunn- og leikskólabarna? Það er víst heilmikil næring í epla- og perusíder…
Veljum íslenskt…..
Greinin er fengin af Facebooksíðu Halldórs Árna.