Á langri ævi hef ég þurft að horfa á margt og hlusta á margt. Stundum ógeðfellt, eins og gengur. Það sem dónarnir sögðu á Klaustursbarnum er meira en nóg fyrir mig. Því nenni ég ekki, hirði ekki um, að setja mig inn í auma framgöngu þeirra núna, eftir skrípameðferð Alþingis.
Eitt vil ég nefna. Til eru herramenn sem segja ekki frá, tala ekki um, hvað þeim og einhverjum konum fer á milli. Það gera bara ruddar. Mestu dónarnir í hópnum hafa sameinast um að kasta rýrð á æru þingkonu. Þvílík skömm. Best er þó að fáir og vonandi engir trúa rausinu.
Allt sem dónarnir segja, og ímynda sér að það kunni að rétta þeirra hlut, gerir skammir þeirra enn verri. Þeir eiga engar varnir.
Þegar þeir gubba, hvor í kapp við annan, er best að snúa sér undan. Það geri ég.
