Forystufólk stjórnmálaflokkanna skrifar áramótagrein í Moggann. Að venju. Sem blaðamaður les ég greinarnar aftan frá. Grein Bjarna Benediktssonar endar með millifyrirsögninni: „Takk fyrir traustið“. Bjarni þarf að þola það að vera sá stjórnmálamaður sem þjóðin ber minnst traust til. Samt þakkar hann traustið.
Ég las það sem á eftir kom:
„Við höfum sterklega verið minnt á það undanfarin ár að ómögulegt er að spá fyrir um hvað framtíðin ber í skauti sér. Það breytir því ekki að ávallt er fullt tilefni til að horfa björtum augum fram veginn, mæta hverri áskorun sigurviss og taka nýju ári fagnandi. Þrátt fyrir strjálbýli, norðlæga legu okkar og oft erfitt tíðarfar hefur tekist að skapa hér samfélag sem stendur öðrum framar. Samfélag okkar hefur staðið sterkt í gegnum innlend jafnt sem utanaðkomandi áföll, en uppskriftin að þessum árangri er trúin á einstaklinginn, framtakssemi og frelsi til orða og athafna. Það eru þessi gildi og samfélagið sem skapast hefur á grunni þeirra, ekki síst eftir að sjálfstæði og fullveldi landsins var tryggt, sem kveiktu áhuga minn á landsmálunum. Fyrir mig hefur það verið sérstakur heiður að fá að leiða stærsta stjórnmálaafl landsins í rúman áratug og ótvíræður hápunktur ársins að hljóta sterkt umboð til að halda því áfram eftir glæsilegan landsfundi okkar í nóvember. Frá honum komum við endurnærð og full af eldmóði til að vinna að frekari framfaramálum fyrir þjóðina.“
Þetta var þá bara innanhússtraust. Hann á sem sagt sterkara bakland í flokknum en Guðlaugur Þór Þórðarson. Bjarni þarf að girða sig í brók ef hann ætlar að skila flokknum af sér sem stærsta flokki landsins. Eins og hann var þegar Bjarni tók við. Til þess hefur flokkurinn í tíð Bjarna misst verulegt fylgi. En það skal ekki af Bjarna tekið að hann er fremri Guðlaugi Þór. Og hvað með það?
-sme
Fyrir ykkur sem eruð mér ósammála er bent að hér að neðan er hægt að koma að athugasemdum.