Þannig fólk þurfum við að losna við úr valdastöðum á Íslandi

Oligarkismi er staðreynd á Íslandi og er það sem stjórnar landinu okkar og það orð sem við eigum að nota um stjórnarhætti ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Oligarkisminn hér á landi á uppruna sinn að rekja í kvótakerfinu okkar í sjávarútvegi sem er í raun rót ansi margra vandamála á Íslandi. Oligarkar skilja ekki samfélagslega ábyrgð, þeim er alveg sama um samfélagið sem þeir eru hluti af og alveg sama um velferð annarra en sjálf síns. Oligarkisminn sækir á og er nú komin með handbæra reynslu á því hvernig hægt er að komast yfir auðlindir þjóðarinnar með hjálp og framkvæmd frá þjónum okkar til alþingis. Oligarkar vilja ekki fara að lögum og þar höfum við góð dæmi um og hægt er að nefna dæmi um kvótaþakið og Namibíu. Oligarkar skilja ekki að til þess að vera til í samfélagi þá þarf samfélagið að virka, vaxa og dafna því þeir vilja í raun engum vel nema sjálfum sér og eru ófærir um að setja sig í spor annara. Eftir því sem oligarkarnir komast yfir fleiri auðlindir þeim mun meira molnar undan samfélaginu því þeir taka bara til sín og reyna að skilja sem minnst eftir í samfélögunum. Ríkissjóði blæðir, sveitarfélög blæða og fólkið í landinu blæðir. Búsetuskilyrði eru hrifsuð frá fólki og heilu samfélögin skilin eftir ekkert nema rústin ein. Á endanum verður algert samfélagslegt hrun og allir munu tapa og oligarkinn stingur af með auðinn eins langt frá því landi og þar sem  auðnum var stolið og hann þorir.  Ísland er á þessari vegferð og hefur verið lengi.

Humarstofninn er gott dæmi um það og hvernig honum var markvisst slátrað.

Nú skreyta sjávarútvegsfyrirtæki sig með allskonar samfélagsstefnum á blaði og í orðum. Þetta er í besta falli bara sýndarmennska til að líta vel út. Á sama tíma reyna þeir að gera allt til þess að samfélagið fái ekki að nýta auðlindir sínar og einnig reyna þeir að gera allt til að greiða sem minnst til samfélagsins. Oligarkarnir ætla nefnilega að ræna öllum auðlindum okkar með hjálp spilltra  þingmanna þjóðarinnar. Það er t.d. mikið af slíkum þingmönnum í Rússlandi og já einnig hér á Íslandi. Umhverfisvitund oligarka og spilltra þingmanna er trúlega enginn því þeim skeytir engu hvernig veiðarfæri eða hvað aðferðir þeir nota við að mergsjúga auð þjóðarinnar, þeir velja sér bara hagkvæmasta veiðarfærið eða aðferðina fyrir sig eins og t.d. togveiðarfæri þrátt fyrir handbæra þekkingu á hvað sé óhagkvæmasta veiðarfærið fyrir umhverfið, lífríkið og loftslagsmál og þar með talið samfélagið.

Samfélagsleg ábyrgð og sjálfbærni  eru bara orð hennar á blaði.

Humarstofninn er gott dæmi um það og hvernig honum var markvisst slátrað. Svo koma hérna ráðherrar eins og Svandís Svavarsdóttir og flestir undanfarar hennar sem skreyta sig með sjálfbærnihugtökum, samfélagslegri ábyrgð og fl. og fl.  því tengt. Eina sem Svandís er svo að gera er að greiða leið Oligarka með því að ráðast á það litla aðgengi sem þjóðin hefur í sjávarútvegsauðlind sína og byrja svo að tefja málin með nefnd sem skipuð hefur verið á hverju ári á Íslandi einmitt til að fría sjávarútvegsráðherra ábyrgð á samfélaginu og til að koma í veg fyrir breytingar. Svandís hefur nefnilega sagt að kvótakerfið sé í grunnin gott… Einmitt Svandís, þetta er einmitt oligarkismi sem heldur þessu fram, það vita allir að þú reynir allt til að gaslýsa samfélagið fyrir oligarkana og afvegaleiða umræðuna. Samfélagsleg ábyrgð og sjálfbærni  eru bara orð hennar á blaði og skraut í hennar ræðum eins og svo margra annara til að reyna að afvegaleiða okkur frá raunveruleikanum sem er þjófnaður á auðlindum okkar og arði. Samfélagsleg ábyrgð flestra þingmanna og ráðherra  er engin í verki. Við frelsum ekki samfélög úr ánauð  oligarkisma eða nýfrjálshyggju nema að framkvæma það með markvissum aðgerðum, sýndarmennska gerir það ekki og gefur okkur til kynna að þú ætlir ekki að gera það því þú hefur tekið þér stöðu gegn samfélaginu og með auðlindarþjófunum.

…ætli Katrín Jakobsdóttir hafa sagt Stoltenberg frá því að hún aðhyllist oligarka eins og í Rússlandi…

Bæði þessi orð, oligarkismi og nýfrjálshyggja eru andstæða við samfélagslega ábyrgð. Það alvarlegasta í stöðunni er að ríkisstjórnin okkar og flestir þingmenn okkar eru á vegum Oligarka og aðhyllast oligarkisma og framkvæmd samfélagslegrar ábyrgðar hjá þeim er eitur í þeirra augum eins og málin sanna. Þessu þurfum við að breyta, við viljum ekki vera sama samfélagsgerð og Rússland. Við erum reyndar komin ansi nálægt því. Orkan okkar er næst á dagskrá hjá oligörkunum og glæpamönnum á alþingi á þeirra vegum. Þeir eru byrjaðir að skipta sé af frjálsri fjölmiðlum og bráðum munu þeir fangelsa okkur fyrir að mótmæla. Vinstri græn er einmitt á þessari vegferð, ætli Katrín Jakobsdóttir hafa sagt Stoltenberg frá því að hún aðhyllist oligarka eins og í Rússlandi og að ríkisstjórn hennar sé búin til að fyrirmynd ríkisstjórn Pútín í Rússlandi eða ætli hún hafi sett upp leikþátt fyrir hann og þóst vera einhver önnur en hún er? Katrín er góð að leika eitthvað annað en hún er og Svandís reynir það líka en er ekki eins fær að breiða yfir hvað býr í sál hennar. Það er samfélagsleg ábyrgð og mannréttindi að gefa handfæraveiðar frjálsar. Frumvarp Pírata og Flokks fólksins og Lilju Rafneyjar um eflingu handfæraveiða hér við land eru góð dæmi um samfélagsleg ábyrgð. Þeir sem eru á móti þessum frumvörpum eru áhangendur oligarka og aðhyllast þannig samfélag glæpamann og auðlindaþjófa.  Þannig fólk þurfum við að losna við úr valdastöðum á Íslandi áður en samfélagið hrinur til grunna og fólk verður fangelsað fyrir það eitt að kyssa ekki tærnar á Oligörkunum. Að við sem þjóð skulum þurfa að berjast og berjast fyrir því að farið sé að mannréttindum okkar og stjórnarskrá segir okkur að við erum komin með tærnar þar sem Rússar eru með sínar tær. Pútín er víða í íslenskum stjórnvöldum og það risastóra vandamál þurfum við sem þjóð að leysa sem allra fyrst svo núverandi og komandi kynslóðir verði ekki í ánauð oligarka og spilltra stjórnmálamanna um alla ókomna framtíð.