Sigurjón Þórðarson skrifar:
Eyjólfur Ármannsson spurði Svandís Svavarsdóttir út í hvort hún treysti sér til þess að styðja frumvarp Lilja Rafney Magnúsdóttir um strandveiðar. Svar ráðherrans var einfaldlega þvert nei. Það er rétt að skoða þetta svar hennar í samhengi við að hún hefur áform um að leggja fram frumvarp um að færa sandkolann inn í gjafakvótakerfið, þrátt fyrir þá staðreynd að Hafró geti að eigin sögn, ekki metið stöðu stofnsins og veiðiálag. Þetta kapp ráðuneytisins á að koma sandkolanum inn í gjafakvótann á grundvelli „veiðiráðgjafar“ Hafró um heildarafla, sem stofninn segir sjálf vera óáreiðanlega m.a. vegna þess að togarrallið fer ekki fram upp í fjörum landsins þar sem fiskurinn heldur sig, er mjög upplýsandi.
Í fyrsta lagi þá undirstrikar það að ráðuneytið, leggur til hliðar atvinnufrelsissjónarmið stjórnarskrárinnar, sem leggja þá sjálfsögðu kvöð á stjórnvöld að þau þrengi ekki að frelsi manna til atvinnu, nema í almannaþágu. Það er ljóst að það er óverjandi að setja sandkolann inn í gjafkvótann með fyrirliggjandi forsendur og gögn Hafró í huga.
Í öðru lagi, þá virðist sem nýr ráðherra hafi ekki í huga að leggja sjálfstætt mat á þau mál sem hún fær til umfjöllunar m.a. frá flokkssystur sinni og eru í samræmi við þá stefnu sem flokkurinn bauð fram í síðustu kosningum.
Nei, Svandís Svavarsdóttir stefnir í að verða þægur handlangari fyrir þau mál sem koma inn úr ráðuneytinu og eru meira og minna skrifuð inn á kontór SFS.