Formaður Landsflokksins efstur í RS

Jóhann Sigmarsson, formaður og meðstofnandi Landsflokksins býður sig fram í Reykjavíkurkjördæmi suður

Jóhann eða Jonni er listamaður og kvikmyndagerðarmaður, fæddur árið 1969 í Reykjavík sem ólst upp í Laugarneshverfinu. Þrátt fyrir að hafa oft mjög takmarkaðan aðgang að fjármagni hefur hann mótað hugmyndunum saman af útsjónarsemi og á hörkunni með óbeilandi trú í gegnum tíðina. Þannig hefur hann skapað verkefnunum brautargengi og sett þau í framkvæmd. Jóhann hefur gert þrjár kvikmyndir í fullri lengd, Óskabörn Þjóðarinnar, Ein Stór Fjölskylda og Veggfóður sem að var frumraun hans og er ein af vinsælastu kvikmyndum sem að gerð hefur verið á Íslandi. Ferill hans hófst árið 1988 hjá sjónvarpsframleiðslufyrirtækinu + Film ehf. Frá 1988-2002 hefur Jóhann unnið við 500-600 stuttmyndir, tónlistarmyndbönd, auglýsingar, sjónvarps- og kvikmyndastúfa, sjónvarpsþætti, heimildamyndir og seríur. Hann var með vinnustofu í Reykjavík frá 1989-1992 þar sem hann var að mála og gera járnskúlptúra. Jóhann byrjaði að vinna að handriti Einnar Stórrar Fjölskyldu, auk þess að stofna Stuttmyndadaga í Reykjavík árið 1992. Hugmyndin var að skapa vettvang fyrir unga upprennandi kvikmyndagerðarmenn til að koma saman og sýna verk sín opinberlega sem og að vekja áhuga á kvikmyndagerð. Sú hátíð uppgötvaði m.a. nokkra af okkar helstu kvikmyndagerðarmönnum sem að síðar hafa verið viðurkenndir og hljótið alþjóðleg verðlaun, eins og „Un Certain Regards á alþjóðlegu kvikmyndahátíðinni í Cannes, Tribeca, San Sebastian, Sundance og Kvikmyndaverðlaun Norðurlandaráðs svo eitthvað sé nefnt. 2001 hlaut Jóhann viðurkenningu fyrir tíundu hátíðina af Mennta- og menningarmálaráðuneytinu. Hann er handritshöfundur, framleiðandi og leikstjóri á annarri kvikmynd sinni, Einni Stórri Fjölskyldu. Breska kvikmyndastofnunin, BFI, vitnaði til þess að myndin væri ein mikilvægasta grasrótar- og cultmynd íslenskrar kvikmyndagerðar. Hann lauk við þriðju kvikmynd sína í fullri lengd, Óskabörn Þjóðarinnar árið 2000. Handritið var stutt af European Script Fund. Það var eina kvikmyndin í sögu íslenskrar kvikmyndagerðar sem að skartaði öllum fjórum kvikmyndagerðarmönnunum frá Íslandi sem að hafa verið tilnefndir til Óskarsverðlaunanna frá Academy of Motion Pictures Arts and Sciences. Jóhann hefur alltaf framleitt tónlist kvikmynda sinna undir merkjum fyrirtækja sinna og í samvinnu við Steinar, Músik & Myndir, Skífuna, Thule records og Smekkleysu. Hljómsveitirnar sem komið hafa fram eru afar áberandi innlegg inn í íslenskt tónlistarlíf. Kvikmyndir hans hafa verið sýndar á hátíðum og fengið dreifingu í kvikmyndahúsum, sjónvarpi, streymisveitum, VHS og DVD út um allan heim. Hann var meðstofnandi Kvikmyndafélags Íslands árið 1991 sem stóð að Veggfóðri. Hann framleiddi síðustu mynd sína, Óskabörn Þjóðarinnar í gegnum Íslensku kvikmyndasamsteypuna. Jóhann bjó og starfaði í Berlín frá 2001 – 2011 m.a. við að vinna að listum og að skrifa kvikmyndahandrit sem að eru; Gentleman Alone, Skarð og Kaleikur. Allir þrír titlarnir eru leikin kvikmyndaverkefni í þróun, studd af Evrópusambandinu, dagskrá Nipkow, Medienboard Berlin Brandenburg, Norræna kvikmynda- og sjónvarpssjóðnum og Kvikmyndamiðstöð Íslands.

Menntun

Menntun: 1985 – 1986 – Iðnskólinn í Reykjavík – Grunndeild málmiðnaðar. 1986 – 1987 – Iðnskólinn í Reykjavík – Tækniteiknun. 1988 – 1990 – Myndlistarskólinn í Reykjavík – Málverk.

Sýningar, starfsreynsla og verðlaun

Sýningar: 1992 – 900 Teikningar og söguborð á Mocca í Reykjavík. 2011 – Meðhugmynd fyrir listasýningu í Psüch Galerie Melike Bilir í Hamborg. 2012 – Fuglinn í Fjörunni, umhverfisslys – Hörmungar og skemmdir í Náttúrunni í Dead Gallery í Reykjavík. Hinn 28. júní 2013 var opnuð sýning í Ráðhúsi Reykjavíkur sem bar heitið The Art of Being Icelandic. Sýningin var samstarfsverkefni Ráðhúss Reykjavíkur, Bókmenntaborgar UNESCO og Miðstöðvar íslenskra bókmennta. Á sýningunni var sjónum beint að íslenskum bókmenntum í þýðingum, en umgjörð hennar var íslensk hönnun. Jóhann sýndi þar handunnin húsgögn úr drumbum úr gömlu Reykjavíkurhöfn. Honum var boðið að sýna hægindastólinn, Andagjöf (e. The Gift of the Spirit) á sýningu í tengslum við The World Interiors News Annual Awards 2013, alþjóðlega keppni í hönnun og arkítektúr sem er hluti af The World Architecture News. Verðlaunaafhendingin var í Saatchi Gallery í London 28. nóvember 2013. Saatchi Gallery er nú talið eitt af tíu virtustu einka listasöfnum í heimi. The World Architecture News (WAN) er eitt af stóru alþjóðlegu samtökunum á sviði arkitektúrs. Í desember 2013 voru húsgögnin, hægindastóllinn Andagjöf (e. The Gift of the Spirit) og skrifborðið EitthvaðYfir (e. SomethingRegal) valin á The A’Design Award & Competition, alþjóðlega hönnunarkeppni í Mílanó. Í april 2014 tilkynnti keppnin að hægindastóllinn hefði fengið viðurkenninguna “Runner-up for A’Design Award” og skrifborðið sé “A’Design Winner” í flokki húsgagna. Í keppninni voru 5.641 þátttakendur og 12.523 umsóknir frá 208 löndum. 2014 – samsýning – Broletto di Como á Piazza Del Duomo, 22100, Como Lake á Ítalíu. 2016 – Harpa tónlistar-og ráðstefnuhús í Reykjavík sýndi safn af listmunum frá Miðbaug- minjaverkefninu í samstarfi við Japanska sendiráðið á Íslandi sem var með opnun þann 15. desember 2016. Lista- og sögusýningin var opnuð af Forseta Íslands, Hr. Guðna Th. Jóhannessyni og Yasuhiko Kitagawa sendiherra þegar að formlega voru liðin 60 ár frá upphafi stjórnmálasambands Íslands og Japans. Yfirbragð sýningarinnar voru listgripir úr efni frá þakflísum úr Genbaku Dome helsta kennileiti Hiroshima-borgar, ásamt öðrum listaverkum úr efni frá á yfir 100 ára gömlum drumbum frá Reykjavíkurhöfn og sögulegar upplýsingar um uppruna þeirra.

Vegna þess áhuga sem húsgögnin úr hinum gamla við í Reykjavíkurhöfn vöktu kviknaði hjá Jóhanni hugmynd um að þróa verkefnið enn frekar á umhverfisvænan hátt. Hann nýtti sér tengsl erlendis, einkum í Þýsklandi. Fékk hann vilyrði fyrir gömlum drumbum úr Hamborgarhöfn og úr upprunanlegum steinsteyptum brotum frá fyrrum landamæravegg Berlínar. Þegar Jóhann sótti um heimsminjar frá tveimur öðrum löndum var það ljóst að verkefnið hefði umbreyst í nýja hugmynd sem að tengir söguna, umhverfið, hönnunina og listina saman í eina heild. Hann ætlar að skapa listaverk úr þessum minjum í samvinnu við alþjóðlega listamenn. Ætlunin er að velja sögufræga staði eða mannvirki um heim allan og fá heimild viðkomandi yfirvalda til að skapa stöðunum nýja vídd með gerð nytjahlutar eða listaverks úr minjum sem tengjast staðnum. Allt varð þetta kveikjan að verkefni sem fékk nafnið: Miðbaugs– minjaverkefnið (e. Equator Memorial Project). Frá því í desember 2013 hefur hann einbeitt sér að því að setja upp verkefnið sem að er alþjóðlegt farandverkefni listamanna. Þeir skapa listaverk og nytjahluti frá endurnýttu efni úr sögulegum heimsminjum. Verkin verða sýnd á alþjóðlegum listasýningum fyrir mikilvægi umhverfis, réttlætis, frelsis og friðar. Miðbaugs- minjaverkefnið hefur alþjóðlega vottun frá UNESCO, Menningarmálastofnun Sameinuðu þjóðanna síðan í júní 2014. Minjar sem búið er að afla koma frá Reykjavíkurhöfn, Hamborgarhöfn, Berlínarmúrnum, úr Genbaku Dome helsta kennileiti Hiroshima-borgar (A Sprengjan), úr Höfuðstöðvum Norsku Ríkisstjórnarinnar í Osló eftir að það var skemmt 2011 í hryðjuverkaárás Anders Behring Breivik og frá kirkjugarði gamalla Stalíns styttna og Leníns ummerkja. Við erum að óska eftir leyfi til að fá að nota efni frá Oradour-sur-Glane sem hefur staðið óhreyft síðan 10. júní 1944. Þá voru nær allir bæjarbúar (642) teknir af lífi af SS-sveitum, tjékkneska þorpinu Lidiká, Hafnaryfirvöldum í New York & New Jersey frá 9/11 hryðjuverkaárásinni á Tvíburaturnanna, fyrrum Sovésku fangabúðunum sem kenndar eru við Gulag, rústum frá Búddunum í Bamiyan dal sem sprengdir voru í Afganistan af Talibönum 2001 til að þurrka út söguleg tákn og vanhelga trúarlega hugmyndafræði, frá Baskabænum Guernica sem sprengdur var í spænsku borgarastyrjöldinni, Liverpool og Þrælaverzlununni. Verkin verða seld á veraldarvefnum til hæstbjóðenda og á uppboðum í lok á völdum sýningum. Hluti af hverju seldu verki mun renna í sjóð til að styrkja góð málefni og mannúðarmál á heimsvísu.

Stofnun, meðstofnun fyrirtækja og samtaka

Stofnun, meðstofnun fyrirtækja og samtaka: 1991 – meðstofnandi af Kvikmyndafélagi Íslands, ehf. 1992 – Stofnandi og framkvæmdastjóri af Stuttmyndadögum í Reykjavík. 1992 – 2002, 1992 meðstofnun og verndari Hins Hússins menningar- og upplýsingamiðstöðvar fyrir ungt fólk á aldrinum 16-25 ára. Miðstöðin bauð upp á ýmsa hjálp og ráðgjöf, rak listasmiðju, sýningarsal, vinnumiðlun og aðstöðu sem að vinnur með og hvetur fatlaða einstaklinga. 1992 – meðstofnun af Óháðu Listahátíðinni í Reykjavík. 1997 – 2000 framleiðandi fyrir Íslensku kvikmyndasamsteypuna ehf. 2001 – Stofnun SR einkahlutafélags. 2013 – stofnun 40.074 KM einkahlutafélag. 2013 – stofnandi og frumkvöðull af Miðbaugs- minjaverkefninu (e. The Equator Memorial Project). Frá 2014-2016 var hann einn af listamönnunum og í samvinnu með Miðbaugs– minjaverkefnið við Neu West Berlin, 5.000 fermetra vinnustofu, sýningasali, veitingahúsum, gistingu fyrir alþjóðlega listamenn í Berlín. Neu West Berlin hefur verið að kynna L og T frá 2,7 upp í 3,8 tonna stykki úr Berlínarmúrnum út um allan heim, sögulegs efnis frá kaldastríðinu. Neu West Berlin er í samvinnu við Visible Wall | Damian – Luxpopart með Rosenthal postulíns Berlínarmúra. Litlu postulínsmúrarnir eru til í nokkrum gerðum og eru málaðar myndir á þá eftir stóru múrbrotunum af friðarleiðtogum heimsins. Þeir eru til í Kings of Freedom Limited Edition. Neu West Berlin er m.a. að kynna múrbrotin í samvinnu við Cinema for Peace, Mikhaíl Sergejevítsj Gorbatsjev, fyrrverandi leiðtoga Sovétríkjanna sálugu, Leonardo DiCaprio, Sean Penn og fleiri alþjóðlegum kvikmyndastjörnunum. Neu West Berlin gaf 2,7 tonna múrbrot til Reykjavíkurborgar sem að stendur fyrir utan Höfða í Borgartúni. Í komandi framtíð ætlar Jóhann m.a. að skapa fundarborð úr gegnheilum brotum úr múrnum. Borðplatan verður með korti af Berlínarmúrnum eins og hann lá í gegnum borgina, fræsaða niður í steinsteypuna með rauðu háglans vinnuvélalakki.

Árið 2017 keypti Jóhann Sigmarsson lítið fyrirtæki í Litháen, UAB / STUDIJA VILNIUS til að setja upp vinnustofu frá 2017-2020 til að skapa listaverk og hagnýta hluti fyrir the Equator Memorial Project og önnur lista- og kvikmyndaverkefni m.a. höggmyndir af Víkingaklappinu og til að setja upp sögu- og listasýningar. Þessi verkefni eru enn í vinnslu. Það er verið að gera heimildarmynd í fullri lengd 2014 – 2023 sem ber vinnutitilinn Sagan á Bakvið Söguna. Heimildarmyndin fjallar um óvenjulegt lífshlaup og verkefni sem tengjast Jóhanni Sigmarssyni. Kvikmyndir í fullri lengd: 1992 – Veggfóður, framleiðandi, handritshöfundur, annar leikstjóri. 1995 – Ein Stór Fjölskylda, framleiðandi, handritshöfundur, leikstjóri. 2000 – Óskabörn Þjóðarinnar, framleiðandi, handritshöfundur, leikstjóri / Leiknar kvikmyndir í þróun: Gentleman Alone, handritshöfundur. Skarð, handritshöfundur og myndsöguborð með u.þ.b. 1200 myndum. Kaleikur, handritshöfundur.

Önnur hlutastörf í gegnum tíðina; Jóhann var í sveit í Breiðdal austur á landi í fjögur sumur frá 8 – 12 ára aldurs. Hann var í íþróttum á unglingsárunum. Hann var að rækta og selja dúfur, fiska, fugla og kanínur, týna maðka fyrir fiskveiði, bera út blöð og selja, í unglingavinnunni á Laugardalsvelli, vinna hjá bæjarvinnunni í Reykjavík við að gróðursetja tré, hefur fengist við smíðar, húsamálun og að gera upp íbúðir, ýmiskonar hönnun fyrir prent, unnið í slipp við að gera upp skip og bryggjur hjá Síldarvinnslunni á Neskaupstað,
vinna hjá Stáliðjunni við að búa til húsgögn, við sölu á bingóspjöldum, happdrættismiðum, glasatýnslu og uppvaski á veitingahúsum. Hann hefur kennt og haldið fyrirlestra m.a. í kvikmyndagerð, hönnun og list o.s.frv.

Persónuleg reynsla og fjölskylda

Jóhann fékk heilahimnubólgu í æsku þegar að hann var að verða fimm ára gamall og er búnn að vera spastiskur hægra meginn á líkamanum síðan þá. Hann missti tungumálið og þurfti að læra að tala og ganga upp á nýtt. Hann gengur haltur með visna hönd og fót sem að hefur háð honum nærri alla tíð. Hann var mikið eftir á í skóla og yfirleitt í lífinu vegna spítalavista og endurhæfinga fram eftir allri æsku. Hann hefur einnig þurft að glíma við þunglyndi og alkóhólisma öðru hvoru um áratugaskeið sem eru krónískir sjúkdómar. Til að mynda þá framdi faðir hans sjálfsmorð sem að tókst ekki fyrr en í 14 skipti. Faðir hans hafði þá misst allt sitt sem að hafði það haft djúp áhrif á líf Jóhhanns. Þunglyndi er ættgengt í föðurætt. Fyrir rúmum 12 árum lenti hann svo í mjaðmagrindarbroti á spastiska helmingnum á líkamanum og þurfti að fara í þrjá uppskurði og að vera yfir 16 mánuði á sterkum morfíns skyldum lyfjum vegna þessa. Hann þurfti að læra að ganga í þriðja skiptið á ævinni. Foreldrar Jóhanns Sigurjóns Sigmarssonar eru Sigmar Stéfán Pétursson, fæddur 21. febrúar 1922 og dáin 18. desember 1988. Hann var veitingamaður eða Sigmar í Sigtúni eins og hann var ávalt kallaður. Hann kom frá Breiðdal austur á fjörðum og fór suður til Reykjavíkur sem ungur maður. Hann byrjaði sinn sjálfstæða rekstur í sjoppunni Loka við Hallgrímskirkju svo færði hann sig út í veitingarekstur og rak m.a Breiðfirðingabúð og síðan færði hann sig niður í Sjálfstæðishúsið við Austurvöll sem að hann skýrði Sigtún við Austurvöll. Hann byggði svo skemmtistaðinn Sigtún við Suðurlandsbraut 24 í Reykjavík sem að fyrstu árin var fullur af fólki. Hann var vinamargur og kom að stofnun ýmisa samtaka m.a. í velferðarmálum og veitinga, verslunar- og atvinnurekstri. Hann var almennt mjög vel liðinn í gegnum árin, enda hjálpaði hann mörgum yfir erfiða hjalla. Margir eiga góðar minningar frá þessum stöðum s.s fyrstu kynni af ástinni sinni, órjúfanlegri vináttu og þarna komu þekktar hljómsveitir fyrst fram á sjónarsviðið á þessu tímabili. Hann var m.a. meðstofnandi af Félagi Eldri Borgara sem að höfðu aðstöðu sína í húsakynnum Sigtúns við Suðurlandsbraut fyrstu árin. Móðir Jóhanns er Þórdís Richardsdóttir, fædd þann 26. apríl 1943. Hún lærði til þjóns á MS Gullfossi íslensku farþegaskipi Eimskipafélagsins. MS Gullfoss var 3858 lesta farþegaskip Eimskipafélagsins, hleypt af stokkunum 1950 hjá Burmeister og Wain í Kaupmannahöfn. Tók rúmlega 200 farþega og gekk allt að 15,5 hnúta. Það hætti siglingum hjá Eimskipafélaginu 1972 og er því síðasta farþegaskip Íslendinga, sem notað var í millilandasiglinum. Hún var barþjónn í Sigtúni. Hún lærði matartækni og var að vinna hjá Borgarspítalanum í Fossvogi, á barnaheimili og í Öflun við símasölu og söfnun styrkja fyrir ýmis góð málefni. Hún hætti að vinna vorið 2020 vegna aldurs, þá 77 ára að aldri. Hún er við góða heilsu og á tvö hjónabönd að baki. Jóhann er yngstur þriggja systkina, Sigríðar Hildar Sigmarsdóttur sem að vinnur með börn fyrir félagsvernd og Herbjörns Sigmarssonar sem er lærður matreiðslumaður og vinnur við húsamálun og viðgerðir. Jóhann er kvæntur síðan í desember 2017 kvikmyndagerðar- og listakonunni Kseniju Sigmarsson sem á rússneska móður frá Kirgistan og föður frá suður Þýskalandi. Ksenija bjó í Vilníus, Litháen frá 3 mánaða aldri. Brúðkaupið þeirra var lítil, látlaus og fögur athöfn. Svaramaður þeirra var Heiðursræðismaður Íslands í Litháen Hr. Vaidotas Sankalas.

Landsflokkurinn er stofnaður að hópi af fólki þann 20. mars á þessu ári, á sama sólahring og byrjaði að gjósa á Reykjanesi. Flokkurinn fékk kennitölu þann 12. apríl 2021. Tilgangur félagsins er stjórnmálaflokkur sem bíður fram í alþingiskosningum á landinu öllu samkvæmt vinnuútgáfu af kosningastefnuskrá sem að liggur fyrir. Í stjórn Landsflokksins eru; Jóhann Sigmarsson formaður. Meðstjórnendur; Ksenija Sigmarsson, Sigurður Pálmi Ásbergsson, Glódís Gunnarsdóttir og Zoran Kokotovic.Varamenn; Hlynur Áskelsson, Margrét Ásta Guðmundsdóttir, Albert Albertsson, Ásberg Sigurðsson, Helga Rós Sveinsdóttir og Árni Ingólfsson. Varamaður fyrir Jóhann Sigmarsson er Margrét Ásta Guðmundsdóttir, ljósmyndari og umhverfisverndarsinni.