Vilhjálmur Birgisson skrifar:
Í fyrra gaf Verðlagsstofa skiptaverð út skýrslu þar sem fram koma að á tímabilinu 2012 – 2018 hafi meðalverð á makríl til vinnslu að meðaltali verið 226% hærra í Noregi en á Íslandi.
Í dag kom önnur skýrsla út frá Verðlagsstofu skiptaverðs sem sýndi að meðalverð á norsk-íslenskri síld til vinnslu og bræðslu var að meðaltali 128% hærra í Noregi en á Íslandi á tímabilinu 2012 til 2019.
Það með ólíkindum að stjórnvöld skuli ekki kalla eftir opinberi rannsókn á þessari verðlagningu á sjávarafurðum og að íslenskir útgerðarmenn skuli ár eftir ár fá að komast upp með þetta.
Það á ekki að líðast að útgerðarmenn sem eru með veiðar og vinnslu á sömu hendi fái nánast einhliða að ákveða verðlagningu á þessum afurðum.
Það er ekki bara verið að hafa milljarða af íslenskum sjómönnum heldur samfélaginu öllu. Spurning hvort ekki eigi að kalla þessa undirverðlagningu á uppsjávarafla réttu nafni þ.e.a.s. launaþjónaður. Það er í það minnsta sem stjórnvöld geta gert er að kalla eftir óháðri opinberi rannsókn á þessum gríðarlega verðmun.