Sólveig Anna Jónsdóttir skrifar:
Ég elska þessa auglýsingu úr baráttunni sem við háðum í vetur. Ég ber djúpa og innilega virðingu fyrir þeim konum sem stigu fram og lýstu lífskjörum sínum og starfsaðstæðum af einstökum heiðarleika og hreinskilni. Ég er þeim líka innilega þakklát; þegar okkur varð ljóst að ekkert myndi bíta á viðsemjendur okkar í borginni nema harðar aðgerðir hafði ég áhyggjur af því að erfitt yrði að hvetja fólk til dáða, að erfitt yrði fyrir félagsfólk okkar að þola þær árásir sem á okkur dundu því sem næst viðstöðulaust, um að við ætluðum að drepa Ísland með græðginni í okkur. Sá mikli styrkur og einbeitti baráttuvilji sem ég varð vitni að var aftur á móti svoleiðis að ekki aðeins lærðum við sjálf sem tókum þátt í slagnum endalaust mikið um baráttuaðferðir og kraft samstöðunnar og okkur sjálf, ég tel einnig að konurnar sem halda borginni gangandi með vinnu sinni á hverjum degi hafi kennt samfélaginu mikilvæga lexíu um sjálfsvirðingu og stoltið sem fylgir því að tilkynna sjálfri þér og öðrum að þú sért ómissandi starfskraftur.
