„Að búa á Íslandi er að mínu mati lottóvinningur,“ segir ráðherrann og varaformaður Sjálfstæðisflokksins, Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir í Mogga morgundagsins. Er það svo? Er lottóvinningur að búa á Íslandi? Ef svo er fá ekki allir hæsta vinninginn. Það gerir vissulega Þórdís Kolbrún. Hún þarf ekki að óttast um eigin afkomu. En hvað með aðra:
„Þegar öryrkjar sem í dag búa við bágust kjör í samfélaginu, geta ekki lengur orðið sér út um nauðsynjar s.s. mat hjá hjálparstofnunum, kemur sannleikurinn í ljós. Örorka á ekki að vera ávísun á fátækt. En hún er það í dag, hér býr fatlað og langveikt fólk með örorku við sára fátækt. Stjórnvöld verða að stíga fram og taka utan um öryrkja, hafi það verið mikilvægt einhvern tímann þá er það orðið lífsnauðsynlegt í dag!“ Þetta sagði Þuríður Harpa Sigurðardóttir, formaður Öryrkjabandalagsins. Hversu háan og eftirsóttan lottóvinning fengu hennar skjólstæðingar? Miðjan hefur birt frétt um að fátækasta fólkið kaupir lífsnauðsynleg lyf á rándýrum raðgreiðslum. Til þess að lifa af.
Jæja, meira frá ráðherranum: „Frábært heilbrigðiskerfi, ótrúlega náttúru, virkt menningarlíf, gott, aðgengilegt og gjaldfrjálst skólakerfi, frið og jöfnuð.“ Hægan, hægan. Róa sig Þórdís Kolbrún. Stöldrum við þetta með gjaldfrjálst skólakerfi. Er leikskólinn gjaldfrjáls, eða háskólinn? Nei, og þetta á ráðherra að vita. Það er skömm af vanþekkingu ráðherrans. Sama má segja ruglið um jöfnuð.
Fátækir íbúar Íslands eiga sér enga von meðan ráðherra sem Þórdís Kolbrún fer með völd. Ekki eina einustu von. Því miður. Þórdís Kolbrún vann í lottóinu. Hvað varðar hana um annað fólk.
Þórdís Kolbrún á það sameiginlegt með öllum öðrum Austurvellingum að svara ekki einu sinni óskum formanns Öryrkjabandalagsins um áheyrn. Skömm er af.
-sme
