Erum orðin samdauna spillingunni

Báðir bank­arn­ir mala gull fyr­ir þjóðarbúið og því er full ástæða til að flýta sér hægt í banka­sölu­mál­um.

„Stór­fyr­ir­tæki, sem skila millj­örðum í arð á ári, og eru m.a. í eigu ráðherra, hafa þegið rík­isaðstoð und­ir for­merkj­um veirunn­ar og kom­ist upp með það. Ekki var stoppað í þann leka þegar svo­kallaðar „björg­un­araðgerðir“ rík­is­stjórn­ar­inn­ar voru sett­ar sam­an,“ skrifar Guðmmundur Franklín Jónsson, í Moggagrrein í dag.

„Á sama tíma og við fáum frétt­ir af samn­ings­laus­um hjúkr­un­ar­fræðing­um, sem tóku á sig launa­lækk­un í miðjum veirufar­aldri, ber­ast tíðindi um launa­hækk­an­ir for­seta, ráðherra, þing­manna og ráðuneyt­is­stjóra. Það versta er að þess hátt­ar hegðun vald­hafa er orðin svo greypt í ís­lensku þjóðarsál­ina að við erum hætt að kippa okk­ur upp við hana. Við erum hrein­lega orðin samdauna,“ skrifar hann

…voru kaup­end­ur m.a. fjöl­skyldumeðlim­ir fjár­málaráðherra…

„Það er ekk­ert sem seg­ir að við eig­um að sætta okk­ur við svona svíns­lega fram­komu við okk­ar dug­leg­asta fólk. Hjúkr­un­ar­fræðing­ar, sem vinna lang­ar vakt­ir und­ir miklu álagi, eiga ekki að vera aft­ast­ir á list­an­um yfir launa­hækk­an­ir frek­ar en aðrar stétt­ir sem svo sann­ar­lega þurfa á hækk­un­um að halda. Þessu þurf­um við að breyta og þetta eig­um við að hætta að sætta okk­ur við.“

Guðmundur Franklín bætir við: „Hvert rík­is­fyr­ir­tækið á fæt­ur öðru hef­ur í gegn­um tíðina verið selt til vina og vanda­manna ráðamanna og oft hef­ur legið í loft­inu að sölu­verðið hafi verið allt of lágt, frá SR-mjöli til Borg­un­ar. Borg­un t.d. var fé­lag í eigu Lands­bank­ans sem var selt í lokuðu sölu­ferli og voru kaup­end­ur m.a. fjöl­skyldumeðlim­ir fjár­málaráðherra sem keyptu stór­an hlut. Borg­un var svo seld skömmu síðar með mikl­um hagnaði og vakti það spurn­ing­ar um hvort upp­runa­lega sölu­verðið, það verð sem kom í hlut þjóðar­inn­ar, hafi verið of lágt.“

Grein Guðmundar er lengri en þetta, en hér verður ekki hætt. Gott er bæta þessum kafla við:

„Rík­is­stjórn­in hef­ur nú sett af stað plön um að selja hlut í báðum bönk­un­um, var þetta gert með tveim­ur setn­ing­um í fjár­lög­un­um sem samþykkt voru fyr­ir ára­mót­in. Það fylgdi þó ekki sög­unni að sala á bönk­un­um er afar óhag­stæð fyr­ir þjóðina því lágt verð fæst fyr­ir banka um þess­ar mund­ir. Báðir bank­arn­ir mala jafn­framt gull fyr­ir þjóðarbúið og því er full ástæða til að flýta sér hægt í banka­sölu­mál­um. Segja má að veir­an hafi í raun komið okk­ur til bjarg­ar hvað banka­söl­una varðar þar sem hún tafði söl­una og gaf okk­ur gálga­frest til að kjósa aðra rík­is­stjórn en þá sem hyggst fara illa með al­manna­eign­ir.

Grandskoða þarf hverja og eina at­höfn ráðamanna.

Dæm­in um spill­ingu eru svo mý­mörg að ekki gefst ráðrúm til að telja upp nema brot af þeim í þess­ari grein. Það er þó öll­um ljóst að við get­um ekki rekið þjóðfé­lagið með þess­um hætti og því þurf­um við öll að leggj­ast á eitt að stöðva þessa þróun og koma í veg fyr­ir spill­ingu. Grandskoða þarf hverja og eina at­höfn ráðamanna og emb­ætt­is­manna og hvetja til op­inn­ar umræðu í þjóðfé­lag­inu um verk þeirra. Eins er lyk­il­atriði að koma á fót gagn­sæi hvar sem hægt er að koma því við svo þjóðin fái þær upp­lýs­ing­ar sem hún þarf og geti sjálf ákveðið hvar mis­brest­ur hef­ur átt sér stað og hvar ekki. Við þurf­um ekki og eig­um ekki að kyngja spill­ingu hljóðalaust. Nú er kom­inn tími til að reka upp vein og segja nei, takk! Hingað og ekki lengra. Spill­ing­una burt!“