Sólveig Anna Jónsdóttir skrifaði:
Á milli þess sem ég hósta og hugsa um kjaradeilu Eflingar við Reykjavíkurborg les ég viðskiptaannála Íslands og Moggann. Ég mæli eindregið með greininni Draumur, raunveruleiki, martröð eftir einhvern mjög fancý karl sem heitir Albert Þór Jónsson og er viðskiptafræðingur með MCF í fjármálum fyrirtækja og 30 ára starfsreynslu á fjármálamarkaði í Mogganum í dag. Hún er frábær og skemmtileg. („Undirritaður er náttúrulegur bjartsýnismaður sem er ólíkt mörgum vinstrimönnum sem hafa margir stórt vandamál sem er að spá fyrir mikilli svartsýni í mörgum málum sérstaklega umhverfismálum án þess að benda á raunverulegar lausnir, sem er auðvitað ekkert nýtt. Sjálfbærni og umhverfisvernd eru verðmætasköpun 21. aldarinnar en nálgast verður verkefnið með bjartsýni að vopni og með raunverulegum lausnum.“ Sem eru ATHAFNAFRELSI og EINKAVÆÐING. Annars deyjum við öll úr kommúnisma sem er eina lausnin sem að vinstrimenn aðhyllast. Sad!)
Ég er bara rétt að komast í gang með Áramót Viðskiptablaðsins og Frjálsrar verslunnar, sem er glansandi og veglegt blað, 194 blaðsíður og er því ekki búin að lesa viðtalið við forstjóra Kauphallarinnar né umfjöllunina um launakjör strákanna ykkar eða predikun Týs um múgræðið. Ég ætla að taka blaðið með heim úr vinnunni svo ég geti lesið í fyrramálið
en lofa að skila því aftur. En kannski klippi ég fyrst út myndina og kvótið í sjálfa mig úr blaðinu til að setja á ísskápinn heima, því að oft er ég sammála sjálfri mér en þó aldrei meira en hér. Og þarna er mjög vægt tekið til orða; ég er ekki „frekar hissa“, heldur mjög undrandi. En þar sem ég, líkt og Albert Þór, er náttúrulegur bjartsýnismaður (Konur eru líka menn. Nema þegar þeir fara á túr og ganga með börn, en það er önnur saga) ætla ég að trúa því að fjölmörg muni, þegar gamla og nýja árið mætast, strengja þess heit að verða meira sammála mínum skoðunum. Og þegar ég hugsa um það hlakka ég bara voðalega mikið til nýs árs.