Bjarni Benediktsson, sem með sönnu má kalla Íslandsráðherra, þar sem völd hans eru ótvíræð og meiri en annarra, virkar sem kaldlyndur maður. Sem grimmur maður. Nú kemur hann fram og bendir á fjársjóði. Hann nýtir tækifærið til að boða skattalækkanir í framtíðinni.
Þrátt fyrir ótal margar ábendingar, ótal staðreyndir þess efnis að hluti okkar Íslendinga býr við skort og mikla fátækt kemur Bjarna ekki í til hugar að rétta hlut þessa fólks. Það fólk er ekki hans fólk. Honum virðist standa á sama. Honum stendur á sama.
Hvað það er sem færir Bjarna þessa yfirburðastöðu í íslenskum stjórnmálum er enn óskýrt. Mætasta fólk kokgleypir sín helstu pólitísku markmið. Vald hans yfir samstarfsfólkinu virðist takmarkalaust.
Það er grimmt að skilja fátækasta fólkið eftir. Margir Íslendingar bíða hvern einasta dag eftir réttlætinu. Meðan Bjarni er Íslandsráðherra á það fólk enga möguleika. Bjarni þekkir ekki þrengingar og hefur löngum sýnt að hann getur heldur ekki sett sig í spor þess fólks sem lifir í neyð dag eftir, eftir dag, eftir dag.
Meðan Bjarni er ráðandi mun þetta fólk áfram lifa í kulda og myrkri.
-sme
