Gunnar Smári skrifar:
Hinn gegndarlausi munur á því sem kaupendur í Noregi greiða fyrir makríl og það sem stórútgerðin hér borgar sjálfri sér (verðið er allt að 300% hærra í Noregi, mismunurinn getur numið allt að 65 milljörðum króna sé miðað við heildarkvóta) kemur ekki til skipta (sjómenn eru hlunnfarnir), kemur ekki til greiðslu tekjuskatts fyrirtækja (skattsvik) og er oftast geymdur í aflöndum, þar sem féð er falið svo hægt sé að nota það til áframhaldandi skattsvika (eyðsla sem ekki er gefin upp sem tekjur) og til að greiða fyrir fyrirgreiðslu stjórnvalda (mútur til stjórnmála- og embættismanna).
