Orðsending til þingmanna Sjálfstæðisflokksins

„Í þessu máli er margt sem vek­ur tor­tryggni. Þannig virðist hinn ís­lenski dóm­ari rétt­ar­ins hafa gengið fram með ein­kenni­leg­um hætti.“

Eflaust er að skoðanir ritstjóra Moggans hafa mikil áhrif á þingmenn Sjálfstæðisflokksins. Þeir virða þær og tileinka sér. Í dag berst þeim opinbert brýningarbréf í leiðara dagsins.

Mogginn er á móti dómi Mannréttindadómstólsins. Það er öllum ljóst. Því ber að gera eins lítið úr honum og dómnum sem hugsast má. Í leiðaranum varð ekki komist að spýta aðeins í átt að Samfylkingunni.

Þar segir að fróðlegt sé  að fylgj­ast með full­trú­um Sam­fylk­ing­ar þegar rætt er um ný­fall­inn dóm Mann­rétt­inda­dóm­stóls Evr­ópu. „Úrlausn hans varð til þess að sum­ir þeirra sem hafa rík­ustu skyld­ur til að halda ró sinni og sýna lág­marks yf­ir­veg­un hrukku af hjör­un­um. Í sjálf­stýrðu upp­námi voru tekn­ar ákv­arðanir sem mátti kom­ast hjá með því að telja upp að þrem­ur.“

Eftir þennan lestur er nokkuð ljóst að það vantar spegla á ritstjóraskrifstofuna. Það sem ritstjórinn ætlar Samfylkingunni má með auðveldasta hætti heimfæra upp á hann sjálfan.

En að brýningarorðum ritstjórans til eigin þingflokks:

Ritstjórinn talar skýrt í eyru þingmanna. Hann vill að þeir skilji orð sín og minnir á að stjórnarskránni hefur ekki verið breytt. Og um leið, henni veður ekki breytt.

„En þeir eru til sem kjósa að láta eins og að sú breyt­ing hafi orðið og þá í þeirra eig­in hug­skoti sem sé ígildi breyt­ing­ar á stjórn­ar­skrá. Lög­lært fólk hlýt­ur að fyr­ir­verða sig fyr­ir þannig um­gengni við stjórn­ar­skrá lands­ins.“

Kannski missti ritstjórinn kryddbaukinn á lyklaborðið. Næst er tilraun til að tala dómstólinn niður.

„Hvernig í ósköp­un­um get­ur það verið að dóm­stóll eins og ME sem hend­ir frá sér fjölda mála eft­ir ófull­komna og til­vilj­un­ar­kennda skoðun geri það að „mann­rétt­inda­máli“ hvort ís­lensk­ir alþing­is­menn greiði at­kvæði um mál í einni lotu sam­kvæmt ára­langri hefð, þó aðeins þegar eng­inn ágrein­ing­ur er í þingsaln­um um þá málsmeðferð!“

Og úr því ritstjórinn er byrjaður er um að gera að hnýta í Róbert Spanó dómara við Mannréttindadómstólinn:

„Í þessu máli er margt sem vek­ur tor­tryggni. Þannig virðist hinn ís­lenski dóm­ari rétt­ar­ins hafa gengið fram með ein­kenni­leg­um hætti.“