Dómsmál „Fyrri nokkru ákvað þáverandi bankaráðsformaður Seðlabanka Íslands í samráði við bankastjórann,að greiða bankastjóranum kostnað hans vegna málaferla sem hann fór í á hendur Seðlabankanum og tapaði. Þannig greiddi Seðlabankinn samkvæmt laumuspili bankaráðsformannsins þáverandi og bankastjórans allan kostnað vegna málsins líka málskostnaðinn sem bankastjórinn var dæmdur til að greiða Seðlabankanum.“
Þetta segir Jón Magnússon hæstaréttarlögmaður, á bloggsíðu sinni, og vitnar þar til þess að Lára V. Júlíusdóttir, þáverandi formaður bankaráðs Seðlabankann ákvað að bankinn bæri málskostnað Más Guðmundssonar Seðlabankastjóra.
„Þegar þetta lá fyrir var ljóst að um mál var að ræða sem vísa átti til Sérstakt saksóknara og/eða Sérstakur að taka upp og rannsaka af eigin frumkvæði samanber starfshætti hans í málum annarra fjármálafyrirtækja. En hér sannast enn hið nýkveðna úr „Animal Farml“ að öll dýr eru jöfn en sum dýr eru jafnari en önnur. Þess vegna hefur Sérstakur ekkert gert. Bankaráð Seðlabankans tók síðan þá röngu ákvörðun að vísa málinu til Ríkisendurskoðunar. Nú hefur ríkisendurskoðun kynnt þá niðurstöðu sína að:
„útgjöld í tilefni tengslum við fjárhagslega hagsmuni seðlabankastjóra verði að bera upp í bankaráðinu til samþykktar áður en greiðsla er innt af hendi eða að bankaráðið veiti formanni þess formlega heimild til þess að stofna til þeirra.“
Nú er spurning hvað Óli Sérstaki gerir.
Er betra að greiða án umboðs frá bankaráði SÍ en lánanefnd í viðskiptabanka? Þá hefur jafnvel verið talið að eftir á samþykki lánanefndar sé ekki nóg.“
Segir Jón Magnússon hæstaréttarlögmaður.
