Nær allt, sem er í gangi á því sviði var ákveðið áður en stjórn KJ tók við.
Björgvin Guðmundsson skrifar:
Heilbrigðisráðherra hefur fundið ágæta aðferð til þess að dreifa athyglinni frá aðgerðarleysi sínu í heilbrigðismálum. Aðferðin er mjög einföld: Ráðherrann talar og talar og skrifar og skrifar í blöðin um ráðstafanir í heilbrigðismálum, sem þurfi að gera og eigi að gera. Í rauninni talar hún og skrifar eins og hún sé í stjórnarandstöðu en ekki eins og sá, sem valdið hefur!
Þannig talaði hún og skrifaði stanslaust um auknar niðurgreiðslur tannlækninga eldri borgara, sem ákveðnar voru fyrir 14 árum og sem Kristján Þór Júlíusson ráðherra var búinn að samþykkja að koma í framkvæmd og sem síðan voru settar inn í núverandi stjórnarsáttmála sem ákvörðun.
En nýjum heilbrigðisráðherra tókst samt að tefja málið í marga mánuði með því að skipa starfshóp um málið í stað þess að koma málinu án tafar í framkvæmd; hún hefði getað látið þessa þrjá aðstoðarráðherra, sem hún hefur , koma málinu í framkvæmd á nokkrum dögum en valdi heldur að tala og skrifa um það mánuðum saman!
Eins er með hjúkrunarheimilin. Ráðherrann talar og skrifar stanslaust um hjúkrunarheimili eins og hún sé að gera einhver ósköp á því sviði, þegar staðreyndin er sú, að hún er að gera lítið sem ekki neitt.
Stjórn KJ, og heilbrigðisráðherrann, hafa tæplega sett eitt einasta hjúkrunarheimili í gang. Nær allt, sem er í gangi á því sviði var ákveðið áður en stjórn KJ tók við. En samt er talað og skrifað eins og það sé verið að setja mjög mikið í gang en það er allt ein blekking. Stærsta átakið var ákveðið 2009 af Árna Pál Árnasyni, þegar ákveðið var að byggja 10 hjúkrunarheimili samkvæmt svonefndri leiguleið.
En nú er ráðherra búinn að tala og skrifa í marga mánuði um einhvern þjóðarsjóð, sem eigi að fjármagna byggingu hjúkrunarheimila. En sá sjóður hefur ekki einu sinni tekið til starfa. Það getur því liðið langur tími áður en hann tekur til starfa. Ef litið er á rekstrargrundvöll hjúkrunarheimilanna verður það sama upp á teningnum. Ráðherra hefur ekki tryggt rekstrargrundvöll hjúkrunarheimilanna, sem eru í rekstri. Samtök fyrirtækja í velferðarþjónustu lögðu fram tillögur um hvað mikið fjármagn þyrfti til þess að reka hjúkrunarheimilin og uppfylla kröfur um nægilega marga hjúkrunarfræðinga. En þessum vel grunduðu tillögum var öllum vísað frá og frá áramótum er enginn samningur í gildi um rekstur hjúkrunarheimilanna. Hjúkrunarheimilin geta því hvenær sem er stöðvast.
Það má ef til vill segja, að heilbrigðisráðherra hafi átt aðild að byggingu eins 30 rýma hjúkrunarheimilis ásamt fyrirrennara sínum i starfi. Hornafjörður sótti um til framkvæmdasjóðs í mai 2017 að fá að byggja 30 rýma hjúkrunarheimili. Óttar Proppé var þá heilbrigðisráðherra. Umsóknin var að veltast það lengi hjá framkvæmdasjóði og í ráðuneytinu, að Proppe var farinn frá og nýi heilbrigðisráðherrann tekinn við, loks þegar umsóknin var samþykkt.
Nýjasta útspil heilbrigðisráðherra er að tala og tala og skrifa og skrifa um að einbeita eigi sér að málefnum aldraðra. En það er eins og með önnur mál ráðherrans: Aðeins tal með engu innihaldi. Talað er um að leggja eigi áherslu á, að aldraðir séu sem lengst heima og áframhaldandi talað og talað um að gera eigi átak í heimahjúkrun og byggingu hjúkrunarheimila. En þessu tali fylgja engar aðgerðir.
Allar ríkisstjórnin hafa talað um að efla heimahjúkrun og stuðla þannig að því að eldri borgarar geti verið sem lengst heima. En það vantar alltaf aðgerðir. Það vantar alltaf aukið fjármagn í heimahjúkrun. Og fleiri hjúkrunarfræðinga. Það lætur á sér standa. Það er ekki nóg að tala og skrifa. Ef ekki fylgja aðgerðir er þetta aðeins smjörklípa til þess að draga athygli frá aðgerðarleysi.