Á meðan 50.000 þúsund samlanda okkar eru kúgaðir á leigumarkaði, vegna húsnæðisskorts, er rætt um að stofna 250 til 300 milljarða þjóðarsjóð.
Ragnar Þór Ingólfsson skrifar:
Á meðan um 800 til 1.000 börn búa við óviðunandi aðstæður í iðnaðarhúsnæði mætti byggja um 1.500 hagkvæmar íbúðir fyrir „áætlaðan“ byggingarkostnað við nýjar höfuðstöðvar Landsbankans.
Á meðan 3.000 manns, hið minnsta, búa við óviðunandi aðstæður í ósamþykktu húsnæði með takmarkaðan aðgang að hreinlætis og eldunaraðstöðu lána lífeyrissjóðir milljarða í uppbyggingu á lúxushótelum.
Á meðan 50.000 þúsund samlanda okkar eru kúgaðir á leigumarkaði, vegna húsnæðisskorts, er rætt um að stofna 250 til 300 milljarða þjóðarsjóð.
Á meðan eldri borgarar komast ekki í þjónustuíbúðir, og eldri hjón jafnvel aðskilin í ellinni, tapa lífeyrissjóðirnir milljörðum í áhættufjárfestingum á borð við kísilver.
Á meðan 60 til 70 milljarða vantar til að leysa húsnæðisvandann eiga lífeyrissjóðirnir 4.324 milljarða.
60 til 70 milljarðar er sama upphæð og Bakkavararbræður höfðu af lífeyrissjóðunum og ríkisbönkunum á árunum 2015 til 2016. Og gerðu þá að einum ríkustu mönnum Bretlands.
Á meðan unga fólkið kemst ekki út á fasteignamarkaðinn, nema með veðláni foreldra, eru veiðigjöld lækkuð.
Á meðan risastór jaðarsettur hópur einstaklinga, sem missti allt sitt í hruninu, hefur hvorki lánstraust eða nokkur önnur úrræði til að komast inn á húsnæðismarkaðinn er kolsvört saga þeirra endurskrifuð af lobbíistum gerenda þeirra í nafni hvítbókar.
Á meðan almenningi er haldið í gíslingu okurvaxta og verðtryggingar sem hvergi þekkist í siðmenntuðum löndum er norrænu samingamódeli um launalið kjarasamninga, tekið út fyrir sviga, og veifað framan í almúgan.
Er hægt að breyta þessu? Já!
Kostar það mikið? Nei!
Er það flókið? Nei!
Hvað er þá málið?
Er raunverulegur vilji stjórnvalda fyrir hendi? Kemur í ljós en það ætla ég svo sannarlega að vona!