Davíð í sárum eftir Skaupið

Davíð Oddsson er alls ekki sáttur eða kátur með Skaupið.

„Kost­ur­inn við ára­móta­s­kaup Rík­is­út­varps­ins nú er að það setti nýj­an botn með af­ger­andi hætti. Ganga má út frá því og jafn­vel vona að það taki nokk­urn tíma að slá þetta met. „Eng­ar lík­ur standa þó til þess að of­látung­arn­ir sem stjórna þess­ari stofn­un og þykj­ast eiga hana læri nokkuð. Þar á bæ kunna menn sjálfsagt sitt­hvað, en að skamm­ast sín er þá ekki eitt af því.“

Þannig hefjast skrif hans í leiðara dagsins. Hann er ekki eini hægri maðurinn sem er ósáttur. Sumir þeirra velja, í fúlustu alvöru, að hægri sinnaðir fái sitt eigið skaup.

Aftur yfir til Davíðs.

„Víst er að eng­inn al­gild­ur mæli­kv­arði er á skemmti­gildi en um þetta „skaup“ á þó hið fornkveðna við að það hefði verið fyndn­ara hefði verið húm­or í því.“

Davíð fer í föt gagnrýnandans og skrifar:

„Mest kom á óvart hvað skaupið var ljótt, ill­gjarnt og hve lágt var lagst og hverra er­inda var gengið. „Það er nokk­urt af­rek að halda svo illa á að það var orðið allt að því óviðeig­andi að þessi hóp­ur sett­ist alls­gáður í dóm­ara­sæti yfir klaust­ur­munk­um eft­ir það sem á und­an gekk.“

Davíð hnýtur sérstaklega um atriðið um hommana og blóðgjafir.

„Og inn í skaupið var eins og skratta úr sauðarlegg skellt bar­áttu­atriði um blóðgjöf þar sem boðskap­ur­inn var að rétt­ur sem kynni að tengj­ast henni snú­ist um rétt til að gefa blóð en ekki um rétt­inn til að mega geta vænst ör­uggr­ar blóðgjaf­ar á úrslitastundu!“

Fái Davíð og félagar nokkrum um ráðið verða tvö skaup á næsta ári. Eitt sérstaklega fyrir hægri sinnaða.