Sú fiskisaga flaug á mestu bóluárunum að einn af þáverandi meintum snillingum í viðskiptum, sagði við félaga sinn. „Við verðum svo að fara klára þetta Afríkudæmi.“
Þeir ásamt öðrum, sem töldu sig hafa sigrað heiminn, styrktu ýmislegt í Afríkuríkinu Búrkína Fasó. Þessi saga á alls ekki rætur sínar í Sósíalistaflokki Íslands og trúlega ekki heldur í Viðreisn. Þó veit ég það ekki.
Sagan minnir samt á orð varaformanns Viðreisnar á Alþingi í gær. Hann sagði:
„Á undanförnum árum hafa lægstu laun í landinu hækkað umtalsvert umfram meðallaun. Raunar höfum við náð þeim árangri að sennilega hafa lágmarkslaun í landinu sem hlutfall af meðallaunum aldrei verið jafn há,“ sagði sem sagt Þorsteinn Víglundsson, varaformaður Viðreisnar, á Alþingi í gær.
Þorsteinn metur stöðuna þannig að búið sé að bjarga þeim launalægstu, rétt einsog billjónerinn vildi drífa í að gera í Afríku forðum daga. – Þá er það frá. Næsta mál.
Já, Viðreisn vill að þar sem fátækustu eru í öryggri höfn, að þeirra mati, þá verði næst ráðist í að hækka laun menntafólks, sem er ekki vanþörf á. Það er annað mál.
Frambjóðendur Sósíalistaflokksins er allt annars konar fólk. Fólk sem lifir ekki í sama takti og fólkið í Viðreisn. Það fólk glímir við fátækt, óvssu, kvíða, skort og allt það sem verður að breyta.
Auðvitað er rétt metið að því verður ekki breytt í samstarfi við flokk sem nuddar saman lófunum og hreykir sér að því að hafa tekið þátt í að eyða fátækt, lágum launum og nú sé tími til kominn að snúa sér að næsta máli.
Verkefni sósíalista er allt annað og meira krefjandi.
Sigurjón M. Egilsson.
