Utanríkisráðherra Íslands segir að Ísland meini ekki minna en þær þjóðir sem vísa rússneskum erindrekum úr landi, þó íslenska ríkisstjórnin geri það ekki. Guðlaugur Þór ber við sig fámenni íslensku þjóðarinnar. Sem þýðir að ef mið er tekið af höfðatölunni frægu ganga Íslendingar lengst allra þó þeir geri ekki neitt. Merkileg niðurstaða.
Öllum höfum við kynnst fólki sem er tilbúið að brúka munn þegar aðal heyrir ekki til. Á sjónum voru alltaf menn sem rifu kjaft í hánorður, þ.e. ef þeir voru vissir um að skipstjórinn heyrði ekki til. Þessir menn voru kjaftforastir í lúkarnum en fyrstir til að tala á annan veg, þegar það hentaði ekki stöðu þeirra.
Jakob Frímann söng eigin texta um þessar andhetjur:
„Bara ef það hentar mér,
bara ef það hentar mér.
Ég er mjúkur á manninn,
en í borðið svo ég ber,
bara ef það hentar mér.“
Ráðherrann segir að aðeins séu þrír „útsendir“ starfsmenn í sendiráði Íslands í Moskvu og því geti starfið þar farið illa vísi Rússar einum þeirra úr landi. Enginn hefur spurt eða forvitnast um hversu margir starfsmenn eru í sendiráðinu. Er þeir bara þrír? Örugglega ekki.
Við eigum ekki að mótmæla eða ybba gogg nema hafa kjark til þess. Raggeitur eiga að sitja heim.
